Με δεκάδες θεατρικά έργα στο συγγραφικό και σκηνοθετικό ενεργητικό της, η Ιόλη Ανδρεάδη έχει αναπτύξει πλέον τον δικό της σκηνικό κόσμο και τις δικές της σταθερές. Με τις παραστάσεις της να παίζονται σε Ευρώπη και Αμερική, αλλά και με συνεχή παρουσία στα εγχώρια θεατρικά δρώμενα, η Ανδρεάδη παρουσίασε στη σκηνή Σωκράτης Καραντινός της Μονής Λαζαριστών μια ακόμα επιτυχία, το έργο MANOLIS / Καρδιά σε τέσσερις χορδές, το οποίο έγραψε μαζί με τον Άρη Ασπρούλη και σκηνοθέτησε η ίδια για λογαριασμό του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος.

Το συγγραφικό δίδυμο έχει συνυπογράψει 15 θεατρικά έργα, τα οποία αποτελούν καλλιτεχνικά και επιστημονικά προϊόντα μακρόχρονης και ενδελεχούς έρευνας. Όπως σημειώνουν, αυτό το νέο θεατρικό έργο «σκάβει βαθιά στην ψυχή του μεγαλοφυούς και πρωτοπόρου μουσικού, συνθέτη και περφόρμερ, επικοινωνώντας απευθείας με την καρδιά του ερωτευμένου, του προδομένου, του παρατημένου ή μελαγχολικού θεατή, και γιατρεύοντάς την από τον πόνο της ανθρώπινης κατάστασης. Η παράσταση παρακολουθεί τη ζωή του Μανώλη Χιώτη από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του, δίνοντας έμφαση σε σταθμούς-κλειδιά και μεγάλες στιγμές στην καλλιτεχνική του πορεία, αλλά και στην προσωπική του ζωή: εκείνον τον κρυμμένο τόπο, μακριά από την κοινή θέα, όπου κρίνεται η επαφή του ανθρώπου με το θείο, αλλά και το αν ο κάθε άνθρωπος πήρε και έδωσε εκείνο το μερίδιο αγάπης για το οποίο ήταν προορισμένος».

Αυτό το μαγικό πάλκο συνεπήρε τους θεατές, έγραψε το όνομά του στην πλούσια ιστορία του ΚΘΒΕ και αποτελεί σαφή παρακαταθήκη για μια ανάλογη συνέχεια. «Αφότου αρχικά δημιουργήσαμε ένα σκηνικό σύμπαν ονείρου, το οποίο επέτρεψε να συμβούν όλα αυτά, πήραμε το μέγιστο από την ομάδα των ηθοποιών, οι οποίοι έσκυψαν με προσήλωση πάνω από τις οδηγίες και τις ενσωμάτωσαν με πάθος και αγάπη στην ερμηνευτική τους προσέγγιση», αναφέρει για τη σκηνοθεσία της η Ιόλη Ανδρεάδη. Αξίζει να σημειωθεί ότι αφιέρωσε πολλούς μήνες στην έρευνα με αντικείμενο τον Μανώλη Χιώτη, όπως και στη συγγραφή του έργου με τον Άρη Ασπρούλη, ενώ οι πρόβες για την παράσταση κράτησαν δύο μήνες. «Όλο αυτό ήταν ένα ταξίδι ανακάλυψης ουσιαστικών πραγμάτων γύρω από τη μουσική, τη μνήμη και το συναίσθημα», καταλήγει σχετικά.