Το ατελιέ της, όπως και η σελίδα της στα κοινωνικά δίκτυα, είναι γεμάτα γυναικεία πρόσωπα, πορτρέτα και αφηρημένη τέχνη. «Μέσα στα πορτρέτα βάζω και τα abstracts μου, γιατί για μένα είναι ο εσωτερικός μου κόσμος. Οι σκέψεις μου. Έχω αυτήν την ανάγκη. Να βγάλω στον καμβά το συναίσθημά μου».

Κυρίαρχο θέμα της είναι οι γυναίκες. «Η γυναίκα είναι πηγή ζωής. Αυτή που τίκτει. Η δύναμή της αστείρευτη. Ο κώδικάς της μοναδικός. Η έμπνευσή της απαράμιλλη. Το θάρρος της, η ενέργεια, η ικανότητά της να θυσιάζεται και να ξαναγεννιέται. Ακόμη και αυτές που αφήνουν την ψυχή τους «πίσω», αδικώντας τον εαυτό τους με λάθος επιλογές. Όλες αποτελούν έμπνευση για μένα».

Οι γυναίκες της Μελίνας Γεωργούδα έχουν ουλές. Σημάδια από θλίψη, πόνο, κουράγιο, ελπίδα. Της αρέσει να παίζει με τις γραμμές. «Γραμμές για μένα είναι οι αποφάσεις που παίρνουμε, ο δρόμος που τραβάμε, το πήγαινέλα». Της αρέσουν τα έντονα χαρακτηριστικά, οι ασυμμετρίες, οι ενδιαφέρουσες μύτες, τα στενόμακρα
πρόσωπα.

Για την ίδια η ολοκλήρωση ενός έργου έρχεται όταν το νιώσει μέσα της ήσυχα με αυτό. «Εδώ στο στούντιο υπάρχουν αρκετά έργα που είναι σε κατάσταση… αναμονής. Τα παιδεύω, τα αφήνω. Δεν έχει ησυχάσει το μέσα μου μαζί τους. Το έργο ολοκληρώνεται όταν νιώσω ήσυχα με τη μορφή του».

Με την ζωγραφική, εκτός από τη δική της ανάγκη της να εξωτερικεύει συναισθήματα, ελπίζει να προκαλεί στον θεατή και συγκίνηση. Συγκίνηση παρόμοια αυτήν που είχε νιώσει πρώτη φορά, όταν μαθήτρια της Γ’ Λυκείου είχε την πολυτέλεια, όπως λέει, να διδαχθεί στο σχολείο Ιστορία της Τέχνης. «Ήταν συγκλονιστικό που είχα αυτήν την ευκαιρία και από εκεί άρχισα να αγαπώ την τέχνη».

Νιώθει μεγάλη τύχη που από τα πρώτα της βήματα έχει συνεργασία με την γκαλερίστα Λόλα Νικολάου, μέσα από την οποία έχει ήδη πάρει μέρος σε 5 συλλογικές εκθέσεις και την Άνοιξη του 2024 θα συμμετάσχει σε μία ακόμη με τους Σταμάτη Λάσκο και Κωστή Δαμουλάκη.

Δεν θέλει να κάνει μεγάλα σχέδια. Θέλει να ζει τη στιγμή. Η ζωή της πλέον έχει πιο ήρεμους ρυθμούς, τους οποίους απολαμβάνει τόσο η ίδια, όσο και η έφηβη κόρη της που την βλέπει περισσότερες ώρες. «Πλέον και εκείνη νιώθει μια διαφορετική ενέργεια μέσα στο σπίτι και πιστεύω ότι μεγαλώνοντας θα αντιληφθεί τι σημαίνει αυτή η αλλαγή για μένα. Χαίρομαι που παίρνει το μήνυμα ότι μπορεί εφόσον το θελήσει να κάνει αλλαγές στη ζωή της. Να τολμήσει και όπου βγει».

Δε θεωρεί δεδομένο ότι τα επόμενα χρόνια θα συνεχίζει να ζωγραφίζει. Όχι επειδή δεν αγαπάει αυτό που κάνει ή επειδή δεν πιστεύει στον εαυτό της, αλλά επειδή δε θεωρεί τίποτε δεδομένο. «Η ζωή φέρνει ανατροπές. Δεν χτίζω κάτι», λέει και τονίζει ότι θέλει να αφήνει τα πράγματα να εξελίσσονται. Δεν θέλει να φαντάζεται πώς θα
είναι η ζωή της σε μερικά χρόνια από τώρα, αλλά μόνο να ονειρεύεται. Ονειρεύεται να βελτιώσει τη δεξιότητά της, να έχει αναγνωρισιμότητα και να είναι περήφανη για τη δουλειά της.