Τα νερά του Έβρου ως σύνορο που ενώνει, πολύπλοκα υλικά συστήματα που μας προτείνουν να αντιληφθούμε την εποχή μας πιο ουμανιστικά – η Δανάη Τουρσόγλου Παπαλεξανδρίδου χαρτογραφεί με αφετηρία τη Θεσσσαλονίκη και πεδίο εφαρμογής τον Έβρο τους καινούργιους τόπους της Αρχιτεκτονικής.

Στο Σεράγεβο, στο διεθνές συνέδριο Days of Architecture 2017, εκτέθηκε η εργασία της Robo[eco]logy: συναθροίσεις μιας αναδυόμενης οικολογίας. Πέρυσι η φοιτήτρια του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ είχε κερδίσει το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό Unbuilt Visions 2016, στη Νέα Υόρκη. Επικεντρώνοντας σε μια αρχιτεκτονική που συνομιλεί με τη σύγχρονη τέχνη, μακριά όμως από μουσειακές αντιλήψεις, εφόσον «τοποθετεί» τα σχέδιά της σε τόπους-σημεία βρασμού όπου πάλλεται η ζωή, η Τουρσόγλου σχεδιάζει επιστρατεύοντας ένα βαρύ θεωρητικό οπλοστάσιο. Επιλέγοντας ως σημείο εκκίνησης τη μετανάστευση, και συγκεκριμένα το καυτό πέρασμα του Έβρου, το Robo[eco]logy παρατηρεί τις μετακινήσεις εδαφών αλλά και «πληθυσμών». Φυσικά και τεχνητά «στοιχεία» συναθροίζονται νομαδικά, μεταβατικά, μεταστατικά, και το Robo[eco]logy προτείνει ένα τεχνολογικά άρτιο δίκτυο περασμάτων-μονοπατιών και διαδρόμων για κοινωνικές δομές.

Με σχεδιασμό και βλέμμα προσηλωμένο στον άνθρωπο, η Τουρσόγλου στρέφει την επιστήμη της στον πόνο του άλλου, προσπαθεί να μειώσει, ίσως και να καταργήσει, τον κίνδυνο της απώλειας. Όλοι έχουμε δει τα ρεπορτάζ θανάτου στα περάσματα από τον κόσμο του πολέμου στη «γη της ελευθερίας». Τι σχεδιάζει το Robo[eco]logy; Μια επαύξηση των εδαφών πάνω σε δομές που ήδη υπάρχουν. Αμφισβητώντας τα όρια μεταξύ φυσικού και τεχνητού, η πρότασή της Τουρσόγλου δημιουργεί ένα νέο είδος «εδάφους» που μεταβάλλεται διαρκώς. Μεταξύ Ορεστιάδας και Τουρκίας, εκεί δηλαδή όπου με σύνορο τον ποταμό Έβρο οι «ροές» ψυχών και σωμάτων είναι συνεχείς, η Τουρσόγλου σχεδιάζει μια νέα γεωγραφία προσεγγίζοντας τον χώρο συνδετικά και υποστηρικτικά. Η αρχιτεκτόνισσα του ΑΠΘ προτείνει μια καινοτόμο γλώσσα για το μεταναστευτικό.