fbpx

Με μια βαθιά τρυφερή φωνή, λίγο πριν ραγίσουν οι λέξεις, ο καρδιολόγος και μουσικός Γιάννης Ευθυμιάδης ηχο-περπατεί χρόνια τώρα, χρωματίζοντας με τις νότες και τις ερμηνείες του τα καλντερίμια της ψυχής.

Γιάννης Ευθυμιάδης

Με τις νότες της καρδιάς

Κείμενο: Μάρνη Χατζηεμμανουήλ
Γιάννης Ευθυμιάδης

Τις πρωινές ώρες μετράει τους χτύπους της καρδιάς των ασθενών του, ενώ τα βράδια, αγκαλιά με την κιθάρα, αρμενίζει σε «θάλασσα ανοιχτή» όπως λέει και ο στίχος του τραγουδιού «ποιος θα θυμάται» από το φετινό του άλμπουμ με τίτλο τα όνειρά τους: «η κάθε μέρα που περνά, φεύγει και δεν γυρνάει / ό,τι σου φέρνει το πρωί, το βράδυ το γκρεμίζει / τι θα μείνει από μένα κι από σένα, πες μου τι / ούτε ανάσα, ούτε ίχνος, ούτε θάλασσα ανοιχτή…».

Μέλος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας, της European Society of Cardiology, της European Association of Echocardiography, της European Atherosclerosis Society και της
Ελληνικής Εταιρείας Ανοσολογίας, με συμμετοχές σε πολυάριθμα ιατρικά συνέδρια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και την ίδια στιγμή μουσικός, με σπουδές κλασικής κιθάρας και μουσικής τεχνολογίας. Όσο για το πόσο σημαντική είναι η κιθάρα για εκείνον, μας αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αν είμαι σε κάποιο σπίτι επίσκεψη και υπάρχει κάπου εκεί γύρω μια κιθάρα είμαι πιο ήσυχος. Σαν να έχω μια αίσθηση ασφάλειας».

Ξεκίνησε σπουδές κλασικής κιθάρας από τα μαθητικά του χρόνια στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, με δάσκαλο τον Παναγιώτη Μπουτόπουλο. «Κάποια στιγμή στο Λύκειο άρχισα να γράφω δικά μου μουσικά θέματα και τραγούδια και δεν σταμάτησα έκτοτε». Στη συνέχεια σπούδασε μουσική τεχνολογία, με δάσκαλο τον Δημήτρη Αδάμ. «Η μουσική τεχνολογία μού αποκάλυψε άλλους κόσμους. Είναι σαν να μαθαίνεις από την αρχή νέα μουσικά όργανα. Με την πειθαρχία και τη μελέτη που χρειάζεται. Σου χαρίζει μεγάλη ελευθερία και επεκτείνει τα μουσικά σου όρια σε απίστευτο βαθμό αρκεί να μη χαθείς και να ακολουθείς τον στόχο σου».

«Οι πρώτες μου μουσικές απόπειρες ήταν κοντά στα ακούσματά μου εκείνη την εποχή. Post punk, darkwave και γύρω από αυτά τα είδη. Ξένος στίχος, κυρίως αγγλική σκηνή. Άρχισα με εγγραφές σε κασετόφωνα και διάφορα κόλπα για να μοιάζει το αποτέλεσμα υποφερτό. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 επηρεάστηκα από την ελληνική μουσική, όπως τα πρώτα άλμπουμ του Σαββόπουλου, τη μουσική του Χατζιδάκι και άλλα πολλά. Ελληνικός στίχος, μια κιθάρα και μια φωνή αρχικά, εγγραφές σε τετρακάναλο Fostex. Ακολούθησαν ηχογραφήσεις στο Underground Sound Studio με τον Σωτήρη Νούκα. Σήμερα είναι και πάλι μόδα ο ήχος που άκουγα και ακούω. Ο στίχος είναι πλέον ελληνικός γιατί έτσι εκφράζομαι καλύτερα. Ο Απόστολος Μαϊκίδης γράφει πολλούς από τους στίχους των τραγουδιών μου. Ταυτίζομαι μαζί τους, με εμπνέουν και με παρακινούν να τους πλαισιώσω με την κατάλληλη μουσική. Τώρα τελευταία προσπαθώ κι εγώ να γράψω ξανά στίχους».

Ο στίχος σε ένα τραγούδι είναι για τον Γιάννη Ευθυμιάδη «ο λόγος που υπάρχει το ίδιο το τραγούδι. Φυσικά, η μουσική οφείλει να τον αναδεικνύει. Πρώτα η μουσική θα μας προσελκύσει, αλλά μετά θα ακούσουμε την ιστορία που μας διηγείται ο δημιουργός. Είναι μεγάλη ευθύνη. Με τους στίχους νιώσαμε πως βρίσκουν διέξοδο η αγάπη και ο πόνος μας, ταυτιστήκαμε, επαναστατήσαμε, χάσαμε και βρήκαμε τον εαυτό μας. Όταν γράφω στίχους γράφω συγχρόνως και τη μουσική. Όταν μου δίνει στίχους ο Απόστολος Μαϊκίδης πρέπει να τους έχω μπροστά μου για να ξεκινήσω να γράφω». Τον ρωτάω με ποιον στίχο από τα τραγούδια του νιώθει να συνδέεται περισσότερο αυτή τη στιγμή: «…ηδονοβλεψίας μιας τελειωμένης ζωής, νοσταλγός μιας ατέλειωτης ζωής. Από το κομμάτι “Δωμάτιο” που θα κυκλοφορήσει μέσα στο φθινόπωρο» μας απαντά.

Χωρίς αυτούς που θα ακούσουν τη μουσική σου είναι σαν να μιλάς στον εαυτό σου και να συμφωνείς ή να διαφωνείς μόνος. Και γίνεται λίγο περίεργο αν καταλήξεις να το κάνεις για πολύ καιρό.

Γιάννης Ευθυμιάδης

Ως κορυφαία στιγμή στη μουσική δημιουργία θεωρεί «τη διαδικασία σύλληψης ενός μουσικού κομματιού, από την αρχική ιδέα μέχρι να πάρει σχήμα, μια σαφή δομή. Μετά την επαφή μου με άλλους μουσικούς και τη δημιουργία μπάντας κατάλαβα πόσο όμορφο είναι να τα μοιράζεσαι όλα αυτά, καθώς και το τι έχανα τόσα χρόνια…». Επιλέγει τους χώρους που θα παρουσιάσει τη δουλειά του με γνώμονα «τη φιλοσοφία και την αισθητική τους. Θέλω η όλη εικόνα να με απελευθερώνει. Δεν σκέφτηκα ποτέ συνειδητά ποια εποχή θα κάνω live. Μέχρι τώρα υπάρχει μια τάση να συμβαίνει αυτά στα τέλη Μαΐου». Επιπλέον, νιώθει ευγνωμοσύνη για τους κοντινούς του συνεργάτες: «Είμαι πολύ τυχερός που γνώρισα τόσο ταλαντούχους μουσικούς και συνεργάστηκα μαζί τους. Ο λόγος που ασχολούμαι με τη μουσική ήταν αρχικά μια δική μου ανάγκη, αλλά χωρίς παρέα μού φαντάζει πλέον θλιβερό». Όσο για το κοινό, είναι ο συνομιλητής του όπως μας λέει: «Χωρίς αυτούς που θα ακούσουν τη μουσική σου είναι σαν να μιλάς στον εαυτό σου και να συμφωνείς ή να διαφωνείς μόνος. Και γίνεται λίγο περίεργο αν καταλήξεις να το κάνεις για πολύ καιρό…»

Με τον Γιάννη Ευθυμιάδη κουβεντιάσαμε και για τις φιλίες που χτίζονται μέσα από την κοινή αγάπη για τη μουσική: «Η Κατερίνα Μακαβού είναι διαχρονικά κοντά μου τόσο ως φίλη όσο και ως μουσικός/ραγουδοποιός που αγκάλιασε την προσπάθειά μου με ολονύχτιες συζητήσεις, αναλύσεις και συμμετοχή σε κομμάτια. Ο Θανάσης Dzingovic το ίδιο, είναι μάλιστα και ο παραγωγός στην τελευταία μου δουλειά με τίτλο τα όνειρά τους. Μαζί και η Εύα Ντούρου στο πιάνο και στα πλήκτρα. Όλοι τους απογείωσαν το τελικό
αποτέλεσμα».

Μιλώντας για την μπάντα που δημιουργήθηκε πρόσφατα, δεν έκρυψε τη συγκίνησή του: «Τους ευχαριστώ όλους. Το πιο σημαντικό είναι ότι είμαστε μια παρέα. Ο Κωνσταντίνος Γκούρτσας στην ηλεκτρική κιθάρα, η Εύα Ντούρου στο πιάνο και στα πλήκτρα, ο Δάνης Κουμαρτζής στο μπάσο, ο Κώστας Καργιωτάκης στα drums και ο Δημήτρης Αδάμ στα visuals. O Τάσος Θώμογλου, με το πάθος που συγκλονίζει, ανέλαβε τις φωτογραφίες στην προηγούμενη και στην καινούργια ορχηστρική μου δουλειά. Ο Δημήτρης Μητσιόπουλος επιμελήθηκε γραφιστικά την προηγούμενη ορχηστρική δουλειά μου. Ο Γιάννης Σταματίου δημιούργησε το μουσικό site/magazino/κυνήγι χαμένων ψυχών Didnotplay, αλλά και με πολλή αγάπη το δικό μου site».

Βασική δισκογραφία του Γιάννη Ευθυμιάδη:
Ασυμμετρία (1997, τραγούδια). Στίχοι: Απόστολος Μαϊκίδης. Γραμμένα σε κασέτα αλλά με πολλή αγάπη.

Δασική οδός (2004, τραγούδια). Στίχοι: Απόστολος Μαϊκίδης. Σπιτικές ηχογραφήσεις και λίγο στούντιο.

Πάγος για όλους (2008, τραγούδια). Στίχοι: Απόστολος Μαϊκίδης. Mix & mastering: Σωτήρης Νούκας. Στουντιακές ηχογραφήσεις.

Βαδίζουμε σκυφτοί μέσα στη νύχτα (2014, τραγούδια). Στίχοι: Γιάννης Ευθυμιάδης. Εξώφυλλο: Απόστολος Μαϊκίδης. Mix & mastering: Σωτήρης Νούκας.

Το πρόβλημα της πόρτας (2017, τραγούδια). Στίχοι: Απόστολος Μαϊκίδης. Εξώφυλλο: Μάνος Μαζίνης. Mix & mastering: Σωτήρης Νούκας.

Black Light Project (2018). Μουσική: Θανάσης Dzingovic & Γιάννης Ευθυμιάδης, εμπνευσμένη από το βιβλίο Μαύρο φως, με ποιήματα του Νίκου Ευθυμιάδη. Απαγγελία: Κατερίνα Μακαβού. Πλήκτρα & theremin: Εύα Ντούρου. Παραγωγή: Θανάσης Dzingovic.

Lost Innocence (2022, ορχηστρικά κομμάτια). Εξώφυλλο: Τάσος Θώμογλου. Mix & mastering: Σωτήρης Νούκας.

Τα όνειρά τους (2024, τραγούδια). Εξώφυλλο: Τάσος Θώμογλου. Mix & mastering: Σωτήρης Νούκας.

Φωτογραφίες

Ακολουθήστε τον Γιάννη Ευθυμιάδη
Instagram| YouTube | Soundcloud | Bandcamp