Λένε πως η τέχνη δικαιώνεται μονάχα όταν έχει κοινωνικές αναφορές. Άλλοι, πάλι, υποστηρίζουν πως η τέχνη που δεν είναι χρήσιμη στις αγωνίες και στους αγώνες της κοινωνίας, και ειδικά στα πιο ευάλωτα κομμάτια της, ίσως και να μην έχει νόημα…
Η εποχή μας, οι δύσκολες μέρες που βιώνουμε, λειτουργούν ως σήμα αφύπνισης για ανήσυχους ανθρώπους: τώρα είναι η ώρα για δράση! Με αυτό το σκεπτικό, 21 γυναίκες φωτογράφοι αποφάσισαν να σταθούν «απέναντι στη βία, στον σεξισμό, στον συντηρητισμό και στην ανισότητα» δημιουργώντας την πρωτοβουλία «WeChangeThePicture», ως μια κίνηση εκδήλωσης συμπαράστασης και υποστήριξης προς όλες τις γυναίκες.
Όπως λένε «αυτή είναι η σωστή στιγμή για να τεθούμε ανοιχτά στα ζητήματα της έμφυλης βίας, της κατάχρησης εξουσίας και του σεξισμού. Να υποστηρίξουμε την επανεξέταση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου για την ισοτιμία των φύλων και να υπερασπιστούμε την ανάγκη ενός δημόσιου διαλόγου, επιθυμώντας να καταδείξουμε κακοποιητικές συμπεριφορές που τείνουν να γίνονται αποδεκτές ως φυσιολογικές».
Η καθεμία παραχώρησε από ένα φωτογραφικό της έργο, το οποίο διατίθεται σε 21 αριθμημένα και υπογεγραμμένα αντίτυπα, με σκοπό να συνδράμουν στο έργο του Κέντρου Γυναικείων Ερευνών και Μελετών «Διοτίμα», που παρέχει νομική και ψυχολογική στήριξη στις γυναίκες που βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν.
Αθανασία Παπαδοπούλου
«Ψάχνω εναγωνίως να βρω πότε ρωτήθηκε άνδρας καλλιτέχνης δημιουργός, αν η πατρότητα επηρέασε την αφοσίωσή του στην τέχνη, δεν βρίσκω. Πότε ρωτήθηκε, εάν και κάτω από ποιες συνθήκες δέχθηκε βία και σεξουαλική παρενόχληση, δεν βρίσκω. Πότε ρωτήθηκε, αν υπάρχει ανάγκη να παλέψει για να αλλάξει η εικόνα, δεν βρίσκω».
Χλόη Πίσσα
«Από το σκοτάδι στο φως της παραδοχής και της εξομολόγησης, αλλά και βαδίζοντας στο μεταίχμιο μιας ουσιαστικής αλλαγής παίρνουμε θέση με τα έργα και τις πράξεις μας. Έχουμε υποχρέωση να κληροδοτήσουμε στη νέα γενιά ισοτιμία, αξιοκρατία και μια νέα πραγματικότητα».
Όλγα Δέικου
«Η δράση WeChangeThePicture, είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ως γυναίκες φωτογράφοι. Η αξιοπρέπεια και η ομορφιά που προσπαθούμε χρόνια να εκφράσουμε μέσα από τη δουλειά μας, είναι διεκδικήσεις ενάντια στη βία και στη διαιώνιση παρωχημένων και κοινωνικά επιβλαβών συνθηκών. Η πατριαρχία δεν είναι θέσφατη – θεόσταλτη. Ούτε οι σχέσεις εξουσίας. Ας επαναπροσδιορίσουμε τον κόσμο που παραλάβαμε για να τον παραδώσουμε καλύτερο στους επόμενους».
Λία Ναλμπαντίδου
“I mean if I just presented to you this woman I’m writing about now… ‘I’m a single woman in her late fifties. I work in a doctor’s office. I ride home on the bus. Every Saturday I do my laundry and then I shop at Lucky’s and buy the Sunday Chronicle and go home.’ But my story opens with ‘Every Saturday, after the Laundromat and the grocery store, she bought the Sunday Chronicle.’ You’ll listen to all the compulsive, obsessive boring little details of this woman’s, Henrietta’s, life only because it is written in third person.”
“Point of View”, Lucia Berlin
Η φωτογράφος Όλγα Δέικου, μέσα κάδρα και συνθέσεις που μοιάζουν με σκηνές από ταινία του Γουόνγκ Καρ-Γουάι, αποτυπώνει μια αθέατη αλήθεια, που δεν μπορεί να ειπωθεί με λόγια.
Εικόνες ανθίζουν στον «Αστικό Μυστικό Κήπο», την πρόσφατη φωτογραφική εργασία της Θεσσαλονικιάς φωτογράφου Λίας Ναλμπαντίδου.
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.