Η Αντιγόνη του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου και μουσική Μάνου Μυλωνάκη, φιλοξενήθηκε στο φετινό 42ο Korea Drama Festival, το οποίο διοργανώνεται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη της Νότιας Κορέας. Αξίζει μάλιστα να αναφερθεί ότι τα χίλια εισιτήρια για τις δύο παραστάσεις είχαν προπωληθεί πολλές μέρες νωρίτερα.

Στη διάρκεια της προετοιμασίας για το ανέβασμα της παράστασης στο Γιονγκίν, μια πόλη λίγο έξω από τη Σεούλ, ο Γιάννης Παρασκευόπουλος βρέθηκε να μιλά στα αγγλικά, να σκέφτεται στα ελληνικά και να ακούει κορεατικά, μια συνθήκη που όσο περίπλοκη και να φαίνεται επιλύεται μέσα από μια αληθινά οικουμενική γλώσσα. Εκείνη του συναισθήματος.

Η Αντιγόνη του Σοφοκλή δεν είναι πάντως άγνωστη στο κορεατικό κοινό. «Επιδεικνύουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αρχαία τραγωδία, αλλά η Αντιγόνη είναι μακράν το αγαπημένο τους έργο», εξηγεί. Όλες οι παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας που είχαν ανέβει μέχρι σήμερα στη Νότια Κορέα δεν είχαν τον κλασικό χορό που συναντάμε στο αρχαίο δράμα, επομένως η χορική προσέγγιση του Γιάννη Παρασκευόπουλου άνοιξε νέους δρόμους για το κορεατικό κοινό. Πιο συγκεκριμένα, όλοι οι ηθοποιοί είναι μέλη του χορού, στοιχείο από το οποίο προκύπτει ο κάθε χαρακτήρας του έργου.

Μέσα από βίντεο που έλαβε και μελέτησε όσο ήταν στην Ελλάδα, αλλά και στις τέσσερις εβδομάδες που διήρκησαν οι πρόβες στη Νότια Κορέα, ο σκηνοθέτης επέλεξε τους δέκα ηθοποιούς, δύο γυναίκες και οκτώ άντρες, που παίζουν στην παράσταση. Το έργο μεταφράστηκε από τα ελληνικά στα αγγλικά και από τα αγγλικά στα κορεάτικα: «Διορθώνουμε διαρκώς», συμπληρώνει ο σκηνοθέτης, καθώς μετά τις πρώτες εντατικές πρόβες άρχισε και ο ίδιος να «νιώθει» την κορεατική γλώσσα και να αναζητά βελτιώσεις στο κείμενο. «Ακούς το ίδιο κείμενο ξανά και ξανά, οπότε μπορείς να συγκρίνεις και να παρέμβεις όταν κάτι φαίνεται για παράδειγμα φλύαρο», προσθέτει σχετικά.

Οι πολιτισμικές διαφορές, όπως το γεγονός ότι στη Νότια Κορέα οι άνθρωποι δεν αγγίζουν εύκολα ο ένας τον άλλο, ήταν ζητήματα που ο σκηνοθέτης κλήθηκε να προσεγγίσει και να διαχειριστεί από πολύ νωρίς. «Δεν ήρθα να επιβάλω κάτι. Θέλω να επικοινωνήσω τη δική μου αντίληψη για το έργο, αλλά και να έρθω σε επαφή με μια διαφορετική νοοτροπία». Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος έμεινε τελικά ενθουσιασμένος με το αποτέλεσμα της παράστασης. «Η Αντιγόνη είναι ένα έργο που γνωρίζουμε από το σχολείο, γι’ αυτό και δεν περίμενα να με συγκινήσει τόσο πολύ. Ωστόσο, με άγγιξε τόσο η παράσταση όσο και το δόσιμο των ηθοποιών», σχολιάζει, χαρακτηρίζοντας τους Κορεάτες πολύ ευγενικούς και εργατικούς.

«Ο ηθοποιός, ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής του, όταν βλέπει ότι ο σκηνοθέτης νοιάζεται για εκείνον και τον εμπιστεύεται, είναι δοτικός. Αν ο σκηνοθέτης σταθεί απέναντί του από έδρας, εύλογα θα κρατήσει και ο ηθοποιός μια απόσταση». Από τους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση έχει εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα με εκείνον που υποδύεται τον Κρέοντα και δεν θα απέκλειε την πιθανότητα να τον προσκαλέσει στην Ελλάδα ώστε να ενσαρκώσει τον συγκεκριμένο ρόλο με ελληνικό θίασο.

Ο Γιάννης Παρασκευόπουλος, εξάλλου, έπειτα από σχεδόν είκοσι χρόνια παραστάσεων στη Ρουμανία, δεκάδες σκηνοθετικές παρουσίες σε διαφορετικές χώρες, αλλά και την πρόσφατη εμπειρία της Νότιας Κορέας, είναι πλέον πεπεισμένος πως δεν υπάρχουν απροσπέλαστα εσωτερικά ή εξωτερικά σύνορα. Όσο για τις πολιτισμικές και γλωσσικές
ιδιαιτερότητες που κλήθηκε να αντιμετωπίσει στην Αντιγόνη, επισημαίνει πως τον οδήγησαν σε μια εσωτερική ωρίμανση.

«Με το που ξεκινάς τις πρόβες είσαι υποχρεωμένος να σπάσεις ένα τείχος επικοινωνίας. Και για να το καταφέρεις, αναγκάζεσαι να ξεπεράσεις τον εαυτό σου». Ο δρόμος για την Αντιγόνη στη Νότια Κορέα άνοιξε μετά το περσινό ανέβασμα της παράστασης Ορέστης του
Ευριπίδη από το θέατρο Tony Bulandra της Ρουμανίας, χάρη σε μία επίμονη παραγωγό που πίστεψε ότι ο Γιάννης Παρασκευόπουλος πρέπει να μεταφέρει τη δική του ματιά για την Αντιγόνη στο νοτιοκορεατικό φεστιβάλ.

Το καλοκαίρι του 2024, εκτός από την Αντιγόνη στην Κορέα, θα ανέβει ο Ορέστης στην Κύπρο, ενώ τη σεζόν 2024-5 θα επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη το Πλυντήριο του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Παρασκευόπουλου, με τις Ελένη Δημοπούλου και Μαγδαληνή Μπεκρή.