Δεν τον ενδιαφέρουν τα κενά περιεχομένου συγχαρητήρια, ενώ αντιμετωπίζει με νηφαλιότητα, ακόμη και με χιούμορ, μέχρι και τους βανδαλισμούς που έχει τύχει να υποστούν έργα του. «Επειδή σε αρκετά έργα η αντίδραση του θεατή είναι το ζητούμενο, δεν μπορώ να απορρίψω ολοκληρωτικά και εκ προοιμίου οποιαδήποτε συμπεριφορά, ακόμη και αν ξεφεύγει από το πλαίσιο που πραγματεύομαι. Με ενδιαφέρει η εμπλοκή του κοινού με το έργο, η εκμηδένιση της απόστασης του θεατή με το έργο, η οποία προκύπτει από περιορισμούς όπως “δεν αγγίζουμε”, “δεν ειρωνευόμαστε”…».

Οι αναγνώσεις του κάθε θεατή στα εικαστικά έργα είναι ποικίλες και απρόβλεπτες, αλλά ο ίδιος επιδιώκει να δημιουργεί μία εμφανή πρώτη εντύπωση, χωρίς βέβαια να αμφισβητεί την αξία των ερμηνειών που θα ακολουθήσουν σε δεύτερο επίπεδο. Σε κάθε περίπτωση, για τον Βασίλη Αλεξάνδρου, ο οποίος γεννήθηκε το 1990 στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2014, ο τρόπος που θα εκλάβει ο θεατής τα έργα είναι και ο λόγος που γίνεται μια έκθεση.

«Μόνο τότε καταλαβαίνεις τι πραγματικά έχει προκαλέσει το έργο σου. Μόνο τότε ολοκληρώνεται. Όταν πάρεις την ανατροφοδότηση από το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι. Τα έργα τέχνης δημιουργούνται για να αλληλεπιδράσουν με το κοινωνικό σύνολο». Ο ίδιος δηλώνει συγκινημένος από την ανταπόκριση του κόσμου στην τελευταία του έκθεση με τίτλο «Πολιτικά νωθρό / Politically rekt», που παρουσιάστηκε στο MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών στη Θεσσαλονίκη και την οποία επιμελήθηκε η ιστορικός τέχνης- μουσειολόγος Ειρήνη Παπακωνσταντίνου.

«Αυτό που τελικά συνέβη ξεπέρασε κατά πολύ τις υψηλότερες προσδοκίες μου τόσο ως προς τη διάδραση όσο και αναφορικά με τις μετέπειτα αναγνώσεις», εξηγεί σχετικά. Η συγκεκριμένη έκθεση είναι το αποτέλεσμα μιας practice-based διδακτορικής διατριβής που ξεκίνησε ο εικαστικός τον Μάρτιο του 2020, στο Τμήμα Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου, με τίτλο «Πολιτική τέχνη στην ψηφιακή εποχή». Η έρευνα πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Ελληνικού Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας, από το οποίο έλαβε υποτροφία προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του.

Στην πραγματικότητα, η έρευνα συμπίπτει με το ίδιο το εικαστικό έργο και περιλαμβάνει ένα σύνολο δεκατεσσάρων δημιουργιών, δέκα από τις οποίες συμπεριλήφθηκαν στην έκθεση. Ο τίτλος «Πολιτικά νωθρό» λειτουργεί ως λογοπαίγνιο για την πολιτική ορθότητα, η κατάχρηση της οποίας σύμφωνα με τον καλλιτέχνη/ερευνητή, «οδηγεί την εποχή της ψηφιακότητας σε αυτολογοκρισία, ώστε να γινόμαστε αποδεκτοί με έναν παντελώς ανούσιο τρόπο».

Ενδιαφέρον έχει, όμως, και η αγγλική μετάφραση «Politically rekt». Η αγγλική λέξη rekt, συντομογραφία και νεολογισμός της λέξης wrecked, χρησιμοποιείται στις κοινότητες των διαδικτυακών παιχνιδιών για να αποτυπωθεί η ήττα και η αποτυχία, ενώ παραπέμπει συνειρμικά και στο politically correct, το οποίο και κριτικάρει. Το κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια στο επίκεντρο της δουλειάς του Βασίλη Αλεξάνδρου, όπως πιστοποιεί και η προηγούμενη μεγάλη του έκθεση, με τίτλο «Βραχεία μνήμη», η οποία παρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 2020 και πραγματευόταν τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία έχει μάθει να λησμονεί τα πάντα: από την ιστορία της μέχρι το
οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει αρνητικό πρόσημο.

Ο Βασίλης Αλεξάνδρου χρησιμοποιεί πολλές τεχνικές, δίνοντας έμφαση τόσο στον χώρο όπου θα εντάξει τον θεατή όσο και στον τρόπο με τον οποίο θα το πετύχει, με στόχο να εξαλείψει την απόσταση που δημιουργούν τα όρια του επιτοίχιου τελάρου. Στη Σχολή Καλών Τεχνών είχε επιλέξει την κατεύθυνση της ζωγραφικής, έναν δρόμο στον οποίο συνεχίζει να πορεύεται, με μόνη διαφορά ότι τα εργαλεία του πλέον περιλαμβάνουν οποιοδήποτε μέσο και όχι μόνο χρώματα και καμβάδες.

«Σύμφωνα με τη δική μου οπτική, το μέσο είναι ένα εργαλείο που ενέχει μια εννοιολογική φόρτιση. Θα το χρησιμοποιήσω μόνο όταν μου είναι απαραίτητο. Κάποιοι επιμένουν στον φορμαλιστικό χειρισμό, εγώ πιστεύω στην εννοιολογική διαχείριση». Ένα από τα όνειρά του ήταν η διδασκαλία, έχοντας εμπνευστεί ιδιαίτερα από τον καθηγητή του, τον εικαστικό Γιώργο Τσακίρη. Μάλιστα, ως έναν βαθμό το έκανε πραγματικότητα, έχοντας διδάξει σε αρκετά ακαδημαϊκά ιδρύματα. Στο ακαδημαϊκό πλαίσιο, το στοιχείο που τον ενδιαφέρει είναι η ανάπτυξη μιας ουσιαστικής σχέσης με τους φοιτητές/σπουδαστές, μέσω της οποίας ο καθενας θα καλλιεργήσει τη δική του εικαστική γλώσσα.

Παράλληλα, δεν πιστεύει στην έννοια της καριέρας, την οποία και αντιλαμβάνεται ως κάτι βαθιά τεχνοκρατικό. Στο ενεργητικό του καταγράφονται δύο μόνιμες εικαστικές παρεμβάσεις σε δημόσιο χώρο, οκτώ ατομικές εκθέσεις, καθώς και πάνω από εβδομήντα ομαδικές. Στο παλμαρέ του ξεχωρίζουν η τιμητική διάκριση στα βραβεία MATAROA του 2019, από την Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδας (ΠΕΕΒΕ) και την Art Thessaloniki – International Contemporary Art Fair, το βραβείο από την ARTWORKS το 2020, αλλά και η επιλογή του ως fellow από το Πρόγραμμα Υποστήριξης Καλλιτεχνών του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.