Όταν το 2013 η art director του περιοδικού New Yorker του έστειλε ένα email με τον οποίο τον ρωτούσε αν θα ήθελε να συνεργαστεί για την εικονογράφηση του ηθοποιού Ben Stiller, ο Σταμάτης Λάσκος νόμισε στην αρχή ότι ήταν φάρσα από κάποιον φίλο του. «Μέχρι που απαντώντας θετικά και πραγματοποιώντας την πρώτη αυτή εικονογράφηση, μου έστειλαν πίσω συμβόλαιο τριετούς συνεργασίας. Εκεί το πίστεψα και μέσα από αυτή τη συνεργασία έκανα 17 εικονογραφήσεις που δημοσιεύτηκαν από τότε μέχρι το 2017».

Εκτός από τις σελίδες του New Yorker, οι χαρακτηριστικές του επιμήκεις φιγούρες βρίσκονται σε εξώφυλλα βιβλίων, τοίχους πόλεων σε όλο τον κόσμο, γκαλερί, ακόμη και τυπωμένες σε μπλουζάκια της Nike. Αυτή η «ταυτότητά» του σχηματίστηκε από τα φοιτητικά του, ακόμη, χρόνια μέσα από την ανησυχία του να δημιουργήσει φανταστικούς ανθρώπους. «Οι παραμορφωμένες φιγούρες είναι αυτές που ξεπηδάνε από τυχαίες γραμμές σχεδιάζοντας στο μπλοκ μου. Γραμμή στη γραμμή πλάθεται κάθε φορά και μια νέα μορφή, η οποία συνήθως θα πάρει και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στον μεγάλο καμβά ή τον τοίχο».

Πρωταρχικό ρόλο στην επιλογή της κλίμακας της επιφάνειας που θα ζωγραφίσει παίζει κάθε φορά η διάθεσή του. Πολλές φορές είναι αναγκαίος ο μεγάλος χώρος που χρειάζεται για να αποτυπώσει τις λεπτομέρειες του περιβάλλοντος σε κάποιο έργο. Η επιβλητικότητα της μεγάλης διάστασης του τοίχου αποτελεί τον κύριο λόγο που ασχολείται με την τοιχογραφία, ενώ είναι και μέλος της ομάδας Urban Act -δημόσιες τοιχογραφίες – δημιουργία τοιχογραφιών στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Στα έργα του αποτυπώνει συνήθως προσωπικές του στιγμές. «Έντονες καταστάσεις της καθημερινότητας, χρώματα και σχήματα που συναντώ μπροστά μου και με εντυπωσιάζουν, αποτελούν κομμάτια των συνθέσεων των έργων μου. Μέσα από αυτή τη διαδικασία το θέμα του κάθε έργου είναι πάντα κάτι ξεχωριστό. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται είναι το Πήλιο που παίρνει συχνά θέση στο φόντο των έργων. Παρόλο που το αντικρίζω καθημερινά, είναι πάντα τόσο διαφορετικό».

Σημαντικό μέρος του έργου του καταλαμβάνουν οι εικονογραφήσεις γνωστών προσώπων από τον 12ο Πίθηκο μέχρι τον Μπομπ Μάρλεϊ και τη Μέριλ Στριπ, τα οποία φροντίζει να μελετήσει καλά πριν από την εικονογράφησή τους, ώστε να «μπει» στον χαρακτήρα τους και να μη μείνει μόνο στη φωτογραφία.

Όπως εξηγεί «μια καλή προετοιμασία από προσχέδια γενικότερα στα έργα, με βοηθά για την αποφυγή πολλών λαθών κατά την διάρκεια της υλοποίησης» και δεν έχει δεχτεί κάποια δυσαρεστημένη ανατροφοδότηση από κάποιον που εικονογράφησε, αν και όπως σημειώνει “η αρνητική κριτική όταν επιχειρηματολογείται έχει πολύ ουσία και ανοίγει ωραίες συζητήσεις”.

Από μικρή ηλικία επιλέγει τόσο τη ζωγραφική στο εργαστήριο, όσο και αυτή στους τοίχους. «Καλύπτουν διαφορετικές ανάγκες. Από τη μια η ηρεμία και η σκέψη και από την άλλη η παρέα, ο κόσμος και η ωραία κούραση της σκαλωσιάς. Δύο δρόμοι που με ισορροπούν. Αν εστιάσω λίγο περισσότερο στον τοίχο η ξαφνική συνάντηση των πρωταγωνιστών μου με τους ανυποψίαστους ανθρώπους και η επιβλητικότητα της μεγάλης τους διάστασης επίσης αποτελούν ακόμα δύο από τους λόγους που με κάνουν να συνεχίζω στο δρόμο».

Μέρος της δουλειάς του αποτελεί και η εικονογράφηση βιβλίων. Το έργο του «Αυτοπροσωπογραφία»- κομμάτι της τελευταίας του συλλογής «Ασύμβατες τροχιές»- επιλέχθηκε για το εξώφυλλο της γαλλικής έκδοσης του βιβλίου του συγγραφέα Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου», μετά από επικοινωνία που έκανε με τον Λάσκο η γαλλίδα εκδότρια. «Η συνεργασία αυτή ολοκληρώθηκε για εμένα όταν μίλησα και τηλεφωνικά μαζί με τον Κοροβίνη μετά την έκδοση του βιβλίου, τώρα μένουν τα τσίπουρα».

Κάθε έργο της συλλογής, «Ασύμβατες Τροχιές», αποτελεί «μία σελίδα», όπως λέει, από το προσωπικό του ημερολόγιο. «Μέσα σε μια εποχή απομυθοποίησης των πάντων, οι σοφοί μου άνθρωποι με τα γήινα λερωμένα χρώματα, τα ρεαλιστικά και παραστατικά τους μοτίβα στοχεύουν στο να επαναφέρουν τον θεατή που θα τους συναντήσει ξαφνικά μπροστά του, σε μια συνθήκη διαβίωσης με πυλώνες τα βασικά πανανθρώπινα αρχέτυπα που ο Carl Jung ονομάζει συλλογικό ασυνείδητο», εξηγεί.

Προσδίδοντας τους την απαραίτητη παραμόρφωση, οι αρχαϊκοί πρωταγωνιστές του χαράζουν ασύμβατες και ασυμβίβαστες τροχιές. Τροχιές δηλαδή που δεν τέμνονται και δεν βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο. «Στα μαθηματικά λοιπόν βρήκα τον ορισμό για να δώσω ταυτότητα στα έργα μου και να προσδιορίσω την πραγματικότητα που είναι μακριά από την δική μας. Δύο πραγματικότητες σε δύο διαφορετικούς δρόμους, μέχρι τη στιγμή που βρίσκουν σημεία τομής με βιωματικά μου στοιχεία ενταγμένα στους πίνακες και στους τοίχους. Έτσι το ασυνείδητο και οι κρυμμένες αναμνήσεις πλαισιώνονται από χρώματα, σχήματα και καταστάσεις που συμπληρώνουν τις συνθέσεις μου με τέτοιο τρόπο ώστε το κάθε έργο να αποτελεί και μία σελίδα από το ημερολόγιο μου, θυμίζοντάς μου πάντα το πώς και το γιατί δημιουργήθηκε».

Ο Σταμάτης Λάσκος έχει δημιουργήσει σε πολλές χώρες του εξωτερικού, όπως τη Δανία, την Ολλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ, «εκεί έχουν πάντα ενδιαφέρον οι αναφορές μου στην ελληνική παράδοση», σημειώνει, ενώ πιο οικεία και φιλικά ένιωσε από το πρώτο λεπτό που έφτασε στη Βαρκελώνη. Ωστόσο έχοντας ταξιδέψει πολύ και ζήσει για αρκετά χρόνια στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, τα τελευταία χρόνια επέστρεψε στη γενέτειρά του, τον Βόλο, «μια πόλη ήρεμη, εύκολη και συνδυάζει ψάρεμα και snowboard», όπως λέει, αν και δε θα έλεγε όχι σε μία νέα πόλη-πρόκληση.

Στον Βόλο τα τελευταία έξι χρόνια διδάσκει καλλιτεχνικά σε σχολική μονάδα Ειδικής Αγωγής και από τον πρώτο καιρό στο σχολείο εντυπωσιάστηκε από τη σχέση της Ειδικής Αγωγής και της Τέχνης. Έτσι αποφάσισε να κάνει ένα μεταπτυχιακό σε αυτόν τον τομέα, θέλοντας να εμπλουτίσει αυτό που βίωνε στις σχολικές αίθουσες με θεωρητικές γνώσεις ώστε να κατανοήσει ακόμη περισσότερο καταστάσεις και συμπεριφορές των μαθητών του.

Στην εκπαίδευση μπήκε πειραματικά και για βιοποριστικούς λόγους, αλλά τον κρατά «η αγνότητα των παιδιών και το γεγονός ότι μαθαίνω και εγώ παράλληλα από αυτά».

Καμβάδες, τοίχοι και βιβλία βρίσκονται και στα προσεχή σχέδιά του, καθώς αυτήν την εποχή ετοιμάζει έργα για την πραγματοποίηση δύο εκθέσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Άνοιξη και το Φθινόπωρο του 2022 αντίστοιχα. Ετοιμάζει, επίσης προσχέδια για μια τοιχογραφία που θα γίνει το καλοκαίρι στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας μετά από πρόσκληση του διοργανωτή του Street Art Fest Grenoble Alpes και παράλληλα, εικονογραφεί ένα παιδικό βιβλίο μιας Ολλανδικής εταιρείας το οποίο θα βρίσκεται σε διάφορα μουσεία του κόσμου.

Βιογραφικό

Ο Σταμάτης Λάσκος (γεν. 1985) σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών 2002-2007 και είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου “Επιστήμες της Αγωγής: Ειδική Αγωγή” από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας 2018-2020.

Έχει εργαστεί ως ζωγράφος στην Jordan Nike inc. στο Όρεγκον, Η.Π.Α. και έχει κάνει εικονογραφήσεις για το περιοδικό ‘The NewYorker’ της Νέας Υόρκης. Έχει διακριθεί με βραβείο ΕΒΓΕ, Βραβείο ERMIS στον τομέα της εικονογράφησης, όπως επίσης υπήρξε μέλος της κριτικής επιτροπής των βραβείων ΕΒΓΕ.

To 2004 εργάστηκε ως ζωγράφος – γλύπτης στην εικαστική ομάδα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα.