Η Σεμέλη Ταγαρά δεν φοβήθηκε ποτέ τον πειραματισμό, τις δοκιμές και τον εμπλουτισμό του προσωπικού της ύφους με νέα στοιχεία.
Σεμέλη Ταγαρά
H τέχνη μετατοπίζει το βλέμμα της κοινωνίας
Κείμενο: Γιώργος Παπαδημητρίου
Η Σεμέλη Ταγαρά, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, δημιούργησε την πρώτη της μουσική σύνθεση σε ηλικία έξι ετών. Με άλλα λόγια, έγινε από την αρχή ολοφάνερο πως η ζωή της δεν θα μπορούσε να νοηθεί ξέχωρα και μακριά από τη μουσική. Πολύ σύντομα ξεκίνησε να διαπλέκει τις μελωδίες με τους δικούς της στίχους, ενώ λίγο αργότερα βρέθηκε να σπουδάζει Μουσικοθεραπεία. Η Θεσσαλονίκη την πρωτογνώρισε στο θρυλικό Carpe Diem, στο πλευρό του Στέφαν από τους Big Sleep. Εκείνη την εποχή, την ανακάλυψε και η Sony Music και κάπως έτσι γράφτηκε το πρώτο κεφάλαιο μιας σπουδαίας πορείας. Πολύ συχνά, υποκύπτουμε στον πειρασμό να αναπολούμε και να εξιδανικευουμε το παρελθόν. Ποια είναι η δική της οπτική για εκείνη την περίοδο;
«Στα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα είχα όντως την ευκαιρία να παίξω και να εξελιχθώ στο αγαπημένο Carpe Diem, στη Θεσσαλονίκη, και φυσικά να συμπράξω με σπουδαίους μουσικούς και ανθρώπους, ανάμεσά τους και ο Στέφαν από τους Big Sleep. Ανήκω στη γενιά των 90s και πιστεύω πως είχα όντως την τύχη να βιώσω κάποιες ρομαντικές εποχές. Υπήρχε μια αυτοδιάθεση στα βλέμματα και στις καρδιές των ανθρώπων, κατά συνέπεια και στην τέχνη. Οι συνθήκες της κάθε εποχής βέβαια διαμορφώνονται από τους ανθρώπους που τις ζουν και η τέχνη έχει πάντα σπουδαίο ρόλο στο να αποτυπώσει, να περιγράψει και να υπερβεί την περιρρέουσα
πραγματικότητα ούτως ώστε να μετατοπίσει το βλέμμα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Η μόνη μου ανησυχία για το σήμερα είναι η έντονη κυνικότητα που επικρατεί γύρω από τα πάντα. Ευτυχώς, είμαι από τη φύση μου αισιόδοξη» απαντά σχετικά.
Πολύ νερό έχει κυλήσει στο αυλάκι από το 2003 και το άλμπουμ Γίνεται άστρα κι ύστερα σκόνη και σε αυτή την πολυσύνθετη και συναρπαστική διαδρομή η Σεμέλη Ταγαρά δεν φοβήθηκε ποτέ τον πειραματισμό, τις δοκιμές και τον εμπλουτισμό του προσωπικού της ύφους με νέα στοιχεία. Το πλούσιο και πλουραλιστικό βιογραφικό της αποτελεί εξάλλου την πιο τρανή απόδειξη. Από τους What?Ever, με τους οποίους ανατρέχει σε αγαπημένα κομμάτια από τη ροκ, την τζαζ και τη σόουλ, μέχρι τους Transformation of Silence, ένα πρότζεκτ που ενσωματώνει ήχους από πολλά όργανα, καθώς και ηλεκτρονικά εφέ. Κι από τους Lmn Drmpts (Lemon Drumpets), ένα εγχείρημα που ταξιδεύει σε ανοίκεια ηχοχρώματα, μέχρι το νέο της single με τίτλο Horizon, το οποίο πλάθει ένα υπερβατικό μουσικό περιβάλλον. Όλα τα παραπάνω συνηγορούν σε ένα και μόνο ασφαλές συμπέρασμα: η κοσμοθεωρία της Σεμέλη Ταγαρά δεν θα συμβαδίσει ποτέ με τη στασιμότητα. «Πάντα με ενδιέφερε να εξερευνήσω το σύμπαν της μουσικής ή τη μουσική με συμπαντικούς όρους, αν προτιμάτε. Πειραματίζομαι με διάφορα όργανα και ήχους τα τελευταία χρόνια, όχι τόσο σε επίπεδο τεχνικής, αλλά περισσότερο ως μεταφορά της συνύπαρξης του εσωτερικού με τον εξωτερικό κόσμο, του ορατού με τον αόρατο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πάντα με ενδιέφερε να εξερευνήσω το σύμπαν της μουσικής ή τη μουσική με συμπαντικούς όρους, αν προτιμάτε. Πειραματίζομαι με διάφορα όργανα και ήχους τα τελευταία χρόνια, όχι τόσο σε επίπεδο τεχνικής, αλλά περισσότερο ως μεταφορά της συνύπαρξης του εσωτερικού με τον εξωτερικό κόσμο, του ορατού με τον αόρατο.
Το ταξίδι της Σεμέλης Ταγαρά είναι διάσπαρτο από συναρπαστικές επισκέψεις και δημιουργικά περάσματα από τέχνες όπως ο χορός, το σινεμά, το θέατρο. Μουσική για ταινίες μικρού μήκους, ο μουσικός αυτοσχεδιασμός στο ντοκιμαντέρ Φωνές της πόλης, η παράσταση Dreams within Dreams, την οποία παρουσίασε στον χώρο του Vitruvian Thing, το έργο Cascade σε συνεργασία με την ομάδα Die Wolke art group, αλλά και η συνεισφορά της στο Thessaloniki International Short Film Festival, έχοντας συνθέσει τόσο το μουσικό θέμα της έναρξης του φεστιβάλ όσο και εκείνο που συνοδεύει τις βραβεύσεις των ταινιών, είναι μονάχα ορισμένες από τις περιπέτειές της στον κόσμο των άλλων τεχνών. Όπως μας αναφέρει η ίδια: «Κινούμενη σε ένα πλαίσιο πειραματισμών, με ενδιέφερε από πάντα η ένωση ανάμεσα στις διάφορες μορφές τέχνης, η διαμόρφωση ενός ενιαίου πεδίου σε ένα κοινό πλαίσιο αναφοράς, η ενσωμάτωση. Αγαπώ τον χορό, μια τέχνη όπου ένα σώμα που περιγράφει μια ψυχική κατάσταση. Είναι κάτι υπερβατικό τόσο οπτικά όσο και για τις υπόλοιπες αισθήσεις. Σέβομαι εξαιρετικά τους χορευτές και μου αρέσει να συμπράττω μαζί τους. Κάθε φορά που γίνομαι κομμάτι μιας κινηματογραφικής συνθήκης βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να φανταστώ και να συνθέσω τη μουσική μιας εικόνας, ενός διαλόγου, μιας ιστορίας. Πρόκειται για μια ακόμη καλλιτεχνική επιθυμία που είχα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Έτσι κι αλλιώς, οι κώδικές μου είναι καθαρά μουσικοί. Απολαμβάνω λοιπόν να μπαίνω σε διαφορετικούς κόσμους και να περιγράφω τους ήχους που φαντάζομαι πως ακούω».
Ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς στη σταδιοδρομία της Σεμέλης Ταγαρά ήταν η συμμετοχή (με τον ρόλο του συν-δημιουργού) στο αφιέρωμα στη μουσική του σπουδαίου Λέοναρντ Κοέν, στο πλαίσιο του οποίου έδωσε παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στο θέατρο Skrow στην Αθήνα, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. «Είχα την τιμή να εισέλθω στον κόσμο του Λέοναρντ Κοέν και να τον ερμηνεύσω σε συνεργασία με δύο εξαίρετους μουσικούς και πολύτιμους φίλους, τον Ντέιβιντ Λιντς και τον Κώστα Μαγγίνα. Ήταν μια πραγματική εμπειρία ζωής, η οποία με μετακίνησε σε διάφορα επίπεδα και άνοιξε μπροστά μου πολλαπλές ανεξερεύνητες αναγνώσεις. Συνάντησα εκ νέου τον εαυτό μου, είδα αρκετά από τα όριά μου και συμφιλιώθηκα με πολλές από τις εσωτερικές μου αλήθειες. Ήταν μια συνεργασία με έντονη δυναμική και στιβαρή εσωτερικότητα, αλλα συγχρόνως και με ιδιαίτερη εξωστρέφεια. Μια ξεχωριστή στιγμή για μένα, η οποία εξακολουθεί να με κατακλύζει, συνέβη όταν –έπειτα από σκηνοθετική οδηγία του Άρη Τρουπάκη– τραγούδησα α καπέλα το τραγούδι “Hallelujah”, στο πατάρι του θεάτρου Skrow. Πολλά πρόσωπα που δεν γνώριζα βγήκαν από μέσα μου και πολλά ακόμη γεννήθηκαν εκείνη τη στιγμή» καταλήγει σχετικά.
Φωτογραφίες
