Πέρασε πολύς καιρός που δεν είχαμε ακούσει στίχους που να μιλούν για το τώρα, τα θέλω και τη γενιά ενός μουσικού ή ενός σχήματος, με την ειλικρίνεια που το κάνουν οι Σκιαδαρέσες. Το μουσικό δίδυμο της Νίκης και της Όλγας Σκιαδαρέση έγραψαν –επιτέλους- «Το τραγούδι του μαλάκα», ένα τραγούδι που πιθανότατα… δυσκολευτούν οι μουσικοί παραγωγοί να παίξουν στο ραδιόφωνο, όμως παραμένει αφοπλιστικά ειλικρινές και εύστοχο. Είχε προηγηθεί το «Πάμε Ναύπλιο» που βγήκε στο youtube στην καραντίνα και… έσπασε ταμεία, κάνοντας γνωστό το ντουέτο. Πίσω από τους αυθόρμητους, δήθεν ανέμελους, «όπως μιλάμε στην καθημερινότητα» και σουρεάλ στίχους κρύβεται πολλή δουλειά. Θαυμάζω τον αυτοσαρκασμό τους, που μοιάζει να είναι ο τρόπος τους για να ξορκίσουν το «κακό». Οι ίδιες, λένε, θέλουν μόνο να συνεχίσουν να εξελίσσονται, να γράφουν τραγούδια και να περνούν καλά με όσα κάνουν. Οι δίδυμες επιστρέφουν με συναυλίες στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε Αθήνα, Ιωάννινα, Λάρισα, Χαλκίδα, Τρίκαλα, Πάτρα κ.α. Αυτό το διάστημα δουλεύουν νέα τραγούδια, ελπίζοντας πως σύντομα θα είναι έτοιμα.

Για τις Σκιαδαρέσες ο χαρακτηρισμός «Gen Z pop» ακούγεται ωραία. Δεν τον ήξεραν, δεν τους εκνευρίζει και ομολογούν πως ίσως και να είναι ποπ της γενιάς Z αυτό που κάνουν. «Αυτό θα λέμε στο εξής ότι παίζουμε» λέει η Νίκη. «Ίσως και να είμαστε. Εδώ δεν ξέρουμε καλά καλά πως προφέρεται η λέξη genre πόσο μάλλον σε ποιο είδος ανήκουμε», λέει η Όλγα.

Πολλοί τους ρωτούν συχνά αν οι ιστορίες τους είναι αληθινές. Για τη Νίκη οι στίχοι τους δεν μιλούν πάντα για αληθινές ιστορίες αλλά «είναι σίγουρα αληθινοί». Πώς γίνεται αυτό; «Ένα τραγούδι μας είναι όλα μαζί, και βιώματα, και μυθοπλασία, και άσχετες λέξεις ή συνειρμοί που η ατμόσφαιρα τους μας δημιουργεί συγκίνηση χωρίς λόγο, οπότε τους δίνουμε μια ευκαιρία μήπως κάποιος άλλος εκεί έξω πάθει το ίδιο, χωρίς λόγο επίσης», απαντά η ίδια, ενώ η κουβέντα πηγαίνει στον αυτοσαρκασμό. Για τη Νίκη «δεν υπάρχει τίποτα πιο αστείο από την παραδοχή των πιο ένοχων ελαττωμάτων μας. Είναι αφοπλιστικά αστείο, και πονάς και γελάς και φοβάσαι όταν τα επικοινωνείς. Ένα πολύπλοκο συναίσθημα έχει πάντα πλάκα». Η Όλγα σχολιάζει πως «ο αυτοσαρκασμός είναι ένας τρόπος να μην παίρνεις τα πράγματα πολύ σοβαρά».

«Δεν καταλαβαίνω γιατί να μπλεχτείς;», «είμαι εκμεταλλεύτρια που θα σε εκμεταλλευτεί και μετά θα βαρεθεί» «σε όλα τα σύνδρομα έχω συνδρομή», δανείζομαι στίχους τους. «Εσείς τον προειδοποιείτε, αλλά αυτός δεν καταλαβαίνει» τους λέω ρωτώντας για τη συνέχεια του τραγουδιού. «‘’Παρ’ το καμασούτρα στο κεφάλι να χαρείς’’ γρήγορα και εύκολα», είναι η απάντηση της Όλγας, χωρίς δεύτερη σκέψη!

Η κουβέντα πηγαίνει στον Στάμο Σέμση, που γνώρισα και αγάπησα από τη συνεργασία του με την Έλλη Πασπαλά στο «Νησί των Λωτοφάγων». Για τη συνεργασία τους μαζί του λένε πως έμαθαν πολλά. «Ήταν κάτι το κουλό, είναι ένας άνθρωπος που ακολουθεί την εξέλιξη των καιρών, ή που μάλλον εξελίσσεται μαζί της», σχολιάζει χαρακτηριστικά η Νίκη. Το γεγονός ότι είναι αδερφές λειτουργεί θετικά για το μουσικό δίδυμο, που δεν ακολουθεί κάποιον συγκεκριμένο τρόπο για να γράψει τραγούδια. Για τη Νίκη «άλλοτε έχεις έμπνευση για μελωδία και δεν σου έρχεται κανένας στίχος, άλλοτε έχεις κάτι να πεις, αλλά δεν βρίσκεις μελωδία. Κάποια τα γράφουμε μαζί, άλλα χώρια. Πάντως την τελική επεξεργασία και τις
τελικές αποφάσεις τις παίρνουμε μαζί», τονίζει.

Έχουν δηλώσει πως δε σκοπεύουν να κυκλοφορήσουν δίσκο, «δεν κάνουν δισκογραφία, κάνουν επιτυχία», κάτι που μοιάζει να τους δίνει μεγαλύτερη ελευθερία. «Στην πραγματικότητα όταν φτιάχνουμε κάτι έχουμε την καύλα να το κυκλοφορήσουμε, δεν αντέχουμε να περιμένουμε να μαζευτεί κάποιο υλικό και να το κυκλοφορήσουμε όλο μαζί σαν δίσκο. Με τον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα το 2024 δεν έχω καταλάβει πια είναι η διαφορά ενός δίσκου με 12 τραγούδια από 12 single», λέει η Νίκη, για να συμπληρώσει η αδερφή της, Όλγα πως «έτσι και αλλιώς οι ιντερνετικές πλατφόρμες χρησιμοποιούνται πολύ περισσότερο πια». Παραδέχονται ότι υπήρξαν προτάσεις από δισκογραφικές, όμως δεν προέκυψε συνεργασία, καθώς έχουν μάθει να δουλεύουν μόνες τους αρκετά καλά και δεν τους ενδιαφέρει πλέον η δέσμευση των εταιριών.