Η μουσική της Ελληνοαμερικανίδας Ιωάννας Γκίκα, όπως έχει γραφτεί επανειλημμένα σε αμερικανικά ΜΜΕ, «έχει κάτι το μαγικό και υπερφυσικό, που συναρπάζει το κοινό της». Απολαμβάνει τις συναυλίες με την Τσέλσι Γουλφ, την οποία χαρακτηρίζει ως έναν «πολύ γλυκό άνθρωπο», ενώ εξομολογείται πως θα ήθελε να είχε προλάβει να συνεργαστεί με τον θρυλικό Βαγγέλη Παπαθανασίου.  

Έχοντας επιλέξει από μικρή τη μουσική για να επικοινωνεί όσα δεν μπορούσε να εκφράσει με λόγια (ήταν μικρό κορίτσι όταν άκουσε το «Bolero» του Μορίς Ραβέλ, του οποίου η μελωδία την καθόρισε), ξεχώρισε ως ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Io Echo, με το οποίο έκανε πολλές εμφανίσεις στις ΗΠΑ, ως support band στις περιοδείες των Nine Inch Nails, Haim, New Order και Τζον Χόπκινς, ενώ το 2019 περιόδευσε ως solo καλλιτέχνης με τους Garbage. Το 2012, συμμετείχε με το τραγούδι «Gone» στο soundtrack της ταινίας Η Χιονάτη και ο κυνηγός, με πρωταγωνιστές τους Κρίστεν Στιούαρτ, Κρις Χέμσγουορθ και Σαρλίζ Θερόν.

Γράφει η ίδια τη μουσική και τους στίχους των τραγουδιών της –κάποιοι από αυτούς αναφέρονται στο best-seller μυθιστόρημα Το υπουργείο της υπέρτατης ευτυχίας της Αρουντάτι Ρόι–, ενώ η πιο σουρεαλιστική εμπειρία της στη μουσική βιομηχανία ήρθε όταν ο Μπόνο των U2 τής εξέφρασε τον θαυμασμό του για τη μουσική της. Απώτερος σκοπός της είναι να οδηγήσει τον ακροατή σε μια ταύτιση-μέθεξη μέσα από τη δική της καλλιτεχνική κατάθεση. 

Η ίδια, μια πολίτης του κόσμου, γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον το 1994, αλλά έχει ζήσει τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, σμιλεύοντας εικόνες από τόπους μακρινούς και την ελληνική ιδιοσυγκρασία. Όλη αυτή η συλλογή από εμπειρίες, σε  συνδυασμό με την ελληνική καταγωγή της, επηρέασαν ουσιαστικά τον τρόπο που σκέφτεται, αλλά και το πώς εμπνέεται, με αποτέλεσμα η μουσική της να χαρακτηρίζεται από έντονες και διαφορετικές πολιτιστικές επιρροές. «Έχοντας μετακινηθεί σε πολλά μέρη, δεν ορίζω το σπίτι ως τον χώρο ανάμεσα σε τέσσερις τοίχους, αλλά με βάση τους ανθρώπους που με περιβάλλουν», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η συνύπαρξη ετερόκλητων επιρροών έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το στυλ της, τόσο μουσικά όσο και εμφανισιακά.

Είναι περήφανη που συντηρεί οικονομικά τον εαυτό της ήδη από την εφηβική ηλικία, έχοντας εργαστεί σε πολλές διαφορετικές δουλειές, «κρατάει την ανάσα της» όταν βρίσκεται με ανθρώπους που έχουν αρνητική ενέργεια, μα πάνω απ’ όλα αγαπάει τις ατέλειες. «Οι ατέλειες μεταδίδουν χαρακτήρα και ανθρωπιά. Κάποιοι λένε ότι η συμμετρία είναι η απόλυτη έκφραση ομορφιάς, αλλά εγώ διαφωνώ. Μου αρέσει να βρίσκω την ομορφιά σε καταστάσεις που ξεφεύγουν από την επίσημο ορισμό της». Από τα παιδικά της χρόνια και τα καλοκαίρια που περνούσε στην Ελλάδα θυμάται τον άνεμο που παραμερίζει τις λευκές κουρτίνες στην είσοδο ενός μοναστηριού, τα «σαν της χρυσόκολλας» χρώματα της θάλασσας, το μαύρο των αχινών, τη ζωντανή γεύση της ντομάτας και τον πυκνό αέρα από τη χορωδία των τζιτζικιών.

Η σχέση της με τη θάλασσα είναι τόσο δυνατή που αποφάσισε να δώσει τον τίτλο Thalassa στο πρώτο της solo LP, το οποίο κυκλοφόρησε το 2019. Ένα άλμπουμ που εμπνεύστηκε από την πατρίδα των γονιών της σε μια περίοδο έντονης συναισθηματικής φόρτισης, όταν βρέθηκε στην Ελλάδα έπειτα από χρόνια για την κηδεία του πατέρα της. Ένα άλμπουμ που πυροδοτήθηκε από το πένθος, σε συνδυασμό με το ελληνικό τοπίο.

Από τα παιδικά της χρόνια εδώ ανακαλεί έντονα τις βόλτες που συνήθιζε να την πηγαίνει ο πατέρας της στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Στο ίδιο μέρος έμελλε να ξαναβρεθεί πολλά χρόνια αργότερα, το καλοκαίρι του 2021, τραγουδώντας στο σόου της Dior Cruise 2022, σε μια καθηλωτική εμφάνιση, με μουσικό background ένα ορχηστρικό κομμάτι από το άλμπουμ Thalassa. «Λίγες στιγμές πριν το σόου, καθώς στεκόμουν στα μάρμαρα και ετοιμαζόμουν να βαδίσω στη σκηνή, σκεφτόμουν τα αντίστοιχα βήματα που έκαναν οι πρόγονοί μας, αλλά και τα βήματα που έχουμε κάνει όλοι μαζί ως πολιτισμός τα τελευταία χρόνια. Ήταν μια βαθιά ουσιαστική εμπειρία». Στην Ιωάννα Γκίκα αρέσει ιδιαίτερα η μυθολογία και ο βασικός λόγος είναι η πολύπλευρη φύση των αρχαιοελληνικών θεών. «Ήταν φτιαγμένοι από σάρκα και οστά, είχαν χιούμορ και πάθος», δηλώνει χαρακτηριστικά.