Ο Άκης Κερσανίδης και η Χρύσα Τζελέπη είναι ένα δίδυμο κινηματογραφιστών που εδώ και περίπου μια δεκαετία φτιάχνουν ντοκιμαντέρ, αρκετά μακριά από τηλεοπτικές λογικές και «ευκολίες» και πολύ κοντά σ’ έναν κινηματογράφο της λεπτομέρειας που πατάει πάνω σε κοινωνικές και πολιτικές αναφορές. Έναν κινηματογράφο με γραφή που ακολουθεί το θέμα: άλλοτε τις νότες, άλλοτε τη μνήμη, άλλοτε την εικαστική δημιουργία, πάντα, όμως, την ανήσυχη εκδοχή της δημιουργίας.

Στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης παρουσίασαν το νέο τους ντοκιμαντέρ «Επιστροφή στη γη», πάνω στο έργο του κεραμίστα Έκτορα Μαυρίδη, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί σ’ ένα μεγάλο εν εξελίξει δημόσιο έργο, με σβώλους που παίρνει από οργωμένο χωράφι, τους επεξεργάζεται, τους μεταμορφώνει και τους μεταφέρει από εκεί που τους πήρε. Την ίδια αφοσίωση έχουν και οι δυο σκηνοθέτες, αφού ακολουθούσαν για χρόνια τον καλλιτέχνη και εντρύφησαν με καίρια κινηματογραφική ματιά στις ιδέες του.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν, αφού είχε προηγηθεί και το «In Situ» (2017), ένα υπέροχο κινηματογραφικό ταξίδι στο χώρο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής. Νωρίτερα οι δυο τους γύρισαν «Το χρονικό μιας καταστροφής» (2013) για το «Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη» και μαζί με άλλους τον «Οργισμένο Δεκέμβρη» (2010), για τις μέρες στη Θεσσαλονίκη μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

«Αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να είναι κοινό στις ταινίες που έχουμε φτιάξει μαζί είναι το στοιχείο της εξερεύνησης», λένε οι ίδιοι, «στη λογική ότι κάθε θέμα μας ανοίγει έναν άλλο κόσμο που μας καλεί να τον εξερευνήσουμε μέσω της κάμερας. Στην επιλογή των θεμάτων το κοινωνικοπολιτικό με την ευρεία έννοια θα μπορούσε να είναι όχι τόσο άξονας, αλλά ένα κριτήριο, ένα σημαντικό στοιχείο, που μας ωθεί να ασχοληθούμε με κάτι να το δούμε δηλαδή με κινηματογραφικούς όρους».

Σε επίπεδο ύφους και στιλ αρέσει και στους δυο τους «να δοκιμάζουμε διάφορα πράγματα που μας φαίνονται ενδιαφέροντα από μια άποψη, όπως για παράδειγμα τρόποι σπασίματος της αφήγησης, ώστε να εξυπηρετείται η γενικότερη σύνθεση, απότομες αλλαγές ρυθμού, κλπ». 

Δηλώνουν ότι επηρεάζονται συνεχώς όχι μόνο από τον κινηματογράφο, αλλά και τη ζωγραφική, την ποίηση, την αρχιτεκτονική, τη φωτογραφία κ.ά. «Επειδή και οι δύο έχουμε ασχοληθεί εκτός από το ντοκιμαντέρ και με το μορφικό ή πειραματικό, όπως το λένε, σινεμά πολλές φορές ανατρέχουμε και σ’ αυτή την ανεξάντλητη πηγή γνώσης και ιδεών. Το πειραματικό φιλμ αποτελεί το ιερό δέντρο του σινεμά που το τρυγούν όλοι και πιο πολύ αυτοί που το καταριούνται. Εμείς πάντως είμαστε από αυτούς που το αγαπούν και το ποτίζουν». Διόλου τυχαία, αφού για μια δεκαετία, μέχρι το 2010, οργάνωναν την «Παράξενη Οθόνη» ένα πρωτοπόρο Φεστιβάλ Πειραματικού Κινηματογράφου.

Η «Επιστροφή στη γη» προέκυψε «από την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τη δουλειά του Έκτορα Μαυρίδη αλλά και για τον τρόπο που την επιτελεί. Μας ενδιέφερε από την αρχή το γεγονός ότι πέρα από την ιδέα και αυτό που λέμε σύλληψη, τελικά όλα πραγματώνονται με το σώμα. Στη συνέχεια και μεσούσης της πανδημίας και του εγκλεισμού στο μοντάζ πια, αρχίσαμε να αισθανόμαστε και την τελετουργική χροιά που έχει η δουλειά του Έκτορα, να κατανοούμε πράγματα που στην αρχή δεν τους δώσαμε τόση σημασία όπως π.χ. το πέρασμα του χρόνου, οι έννοιες “έργο” – “εργασία”, οι καιρικές συνθήκες, ο μόχθος, ο ρυθμός του σώματος, το άγγιγμα του υλικού που λέει και ο Έκτορας»…

Ο Άκης Κερσανίδης και η Χρύσα Τζελέπη δραστηριοποιούνται μέσω της  anemiCinema, όπου εκτός από παραγωγή ταινιών, προσφέρουν και σειρά κινηματογραφικών μαθημάτων. «Πάντα μας ελκύει αυτό που είναι εδώ μπροστά μας και πολλές φορές δεν το βλέπουμε», λένε. «Επίσης αυτό που είτε από λάθος ή συνήθεια είτε εσκεμμένα μένει στην αφάνεια, παραμένει αόρατο ή κρυφό. Να βγάζουμε πράγματα από τη λήθη στο φως και να τους δίνουμε τη διάσταση που τους ταιριάζει».