Μέσα από έντονα και χαρούμενα χρώματα ο ζωγράφος Γιώργος Κόφτης αποτυπώνει τις μεγαλύτερες τραγωδίες, όπως πολύνεκρα ναυάγια και τρομοκρατικές ενέργειες, οι οποίες είναι αναγκαίο να βγουν από μέσα του, όπως εξηγεί, διαφορετικά η αδικία τον καταπνίγει. Αυτό το συναίσθημα τον οδήγησε να δημιουργήσει και την εικαστική εγκατάσταση 58 καρφιά στα Τέμπη, ένα έργο αφιερωμένο στη μνήμη των θυμάτων του ολέθριου σιδηροδρομικού δυστυχήματος, που συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου του 2023. «Αφετηρία για τα Καρφιά ήταν το γεγονός ότι ενώ εγώ είχα την τύχη να ζήσω έχοντας περάσει τη σοβαρότερη ασθένεια, αυτά τα παιδιά πέθαναν άδικα. Αυτό το δυστύχημα είναι ένα μη μεταβολισμένο τραύμα που θα συνεχίσει να κακοφορμίζει σε όλους μας», τονίζει, εξηγώντας παράλληλα ότι «η τέχνη αναδεικνύει το “ντροπή μας” και όχι ένα ακαθόριστο “ντροπή τους”. Ο καθένας, εξάλλου, πορεύεται με τη συνείδησή του».

Τα αρκετά και σοβαρά προβλήματα υγείας που έχει αντιμετωπίσει σε κρίσιμες περιόδους της ζωής του δεν τον απομάκρυναν από την τέχνη. Αντιθέτως,  οι δυσκολίες αυτές τον έκαναν πιο δημιουργικό και ακόμη περισσότερο ακτιβιστή. Το  2019, έλαβε στη Γερμανία μία από τις σημαντικότερες υποτροφίες στην Ευρώπη, και αμέσως μετά προγραμμάτισε μια έκθεση στη Νέα Υόρκη. Εκείνη ακριβώς την περίοδο ήταν που χτύπησε η πανδημία, ενώ στη συνέχεια αρρώστησε και ο ίδιος πολύ σοβαρά. «Σε προσωπικά θέματα έχω μάθει να λέω “δεν πειράζει”. Σε άλλα ευρύτερα ζητήματα, όμως, δεν μπορώ να δείξω αντίστοιχη στωικότητα».

Πριν περίπου 30 χρόνια, πιτσιρικάς ακόμη, ο Γιώργος Κόφτης ήταν από τους πρώτους στη Θεσσαλονίκη που ασχολήθηκαν με το γκράφιτι, εμπνευσμένος αρχικά από τα λογότυπα των συγκροτημάτων μέταλ μουσικής. Ο ίδιος αναπολεί τη ζωογόνο αυτή δραστηριότητα  στις αρχές της δεκαετίας του ’90. «Μας έδινε ένταση και νόημα, χωρίς να ξέρουμε εκείνα τα χρόνια ποιο ακριβώς ήταν αυτό το νόημα». Χρόνια αργότερα, θα καταλάβει ότι αυτό που του έδινε ζωή ήταν ο ακτιβιστικός χαρακτήρας που είχαν εκείνες οι δράσεις, τον οποίο συνεχίζουν να διατηρούν τα έργα του μέχρι και σήμερα. Πέρα από τα Καρφιά, γνωστές είναι οι συμβολικές τοιχογραφίες του με κάρβουνα από καμένα δάση στον νομό Μαγνησίας και στα βουνά της Μάνης, αλλά και οι τοιχογραφίες στη Φλώρινα με εικόνες από τις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Ο εμβληματικός σκηνοθέτης έχει υπάρξει καθοριστική αναφορά στη ζωή του, ενώ θεωρεί πως ήταν μεγάλη τύχη για τη Βόρεια Ελλάδα το γεγονός ότι γύρισε στην ευρύτερη περιοχή ταινίες που έγιναν παγκοσμίως γνωστές. Παράλληλα, εκμυστηρεύεται την πικρία που ένιωσε όταν η προσωπογραφία του Αγγελόπουλου που είχε φτιάξει στο ΑΠΘ σβήστηκε με πρωτοβουλία της διοίκησης του Πανεπιστημίου.

Ο εικαστικός λόγος είχε από παλιά περίοπτη θέση στην ανατροφή του, καθώς ήρθε από πολύ μικρή ηλικία σε επαφή με την έννοια της τέχνης. Μετακόμισε στη Φλωρεντία για να σπουδάσει ζωγραφική, επέστρεψε όμως στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, και δεν έφυγε ποτέ ξανά από την πόλη. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, την οποία αγαπάει με πάθος, ενώ προσωπικό του στοίχημα είναι να βελτιώσει, στον βαθμό που μπορεί και του αναλογεί, το αφιλόξενο τοπίο της. «To Mataroa Project στη Νέα Παραλία είναι μια πρωτοβουλία-πρότυπο που αναβαθμίζει την εικόνα της πόλης, εμπλέκοντας ντόπιους καλλιτέχνες», σημειώνει σχετικά. Θεωρεί, επίσης, ότι για να βελτιωθεί το κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό κλίμα στη Θεσσαλονίκη πρέπει να δοθεί βήμα σε πρωτοποριακούς, σκεπτόμενους και εναλλακτικούς καλλιτέχνες.