«Η μουσική, ανεξαρτήτως είδους, λειτουργεί ανακουφιστικά στις δύσκολες περιόδους», υποστηρίζει ο Νικόλας Αναδολής. Και ποια καλύτερη απόδειξη για τη συγκεκριμένη διαπίστωση από τα όσα έχουμε βιώσει τον τελευταίο χρόνο; «Η τζαζ, συγκεκριμένα, λόγω της χορευτικής της φύσης, ενδεχομένως να κέρδισε κάποιο έδαφος αυτό το διάστημα», παρατηρεί.

Ο Θεσσαλονικιός συνθέτης και τζαζ πιανίστας, από τους κορυφαίους της νεότερης γενιάς, βγήκε από το διάστημα του lockdown με έναν καινούργιο δίσκο, τη Βιολετέρα. «Μέσα στο διάστημα αυτό, καταφέραμε να ολοκληρώσουμε με τη Χριστίνα Ψύχα τον δίσκο για τον οποίο δουλεύαμε εδώ αρκετούς μήνες, σε στίχους και μουσικές της ίδιας και ενορχηστρώσεις δικές μου», αναφέρει σχετικά. H Βιολετέρα είναι μία νέα και φρέσκια πρόταση ελληνικών τραγουδιών, με επιρροές από την τζαζ και τη λάτιν κουλτούρα. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που ολοκληρώθηκε το συγκεκριμένο πρότζεκτ, στην υλοποίηση του οποίου βοήθησε σημαντικά η καραντίνα, κυρίως λόγω περισσότερου ελεύθερου χρόνου».

Αφετηρία για το όνομα του δίσκου αποτέλεσε το ισπανικό τραγούδι La Violetera. «Οι βιολετέρες, μαζί με τα πουλιά τα παλιά χρόνια, προμήνυαν τον ερχομό της άνοιξης», εξηγεί ο Νικόλας Αναδολής. «Η ρομαντική αυτή ιδιότητα ταιριάζει απόλυτα στην αισθητική κατεύθυνση του δίσκου, στις συνθέσεις και στις ενορχηστρώσεις του. Λειτουργεί ως επίκληση στον ρομαντισμό που σιγά σιγά θα αποτελέσει είδος πρώτης ανάγκης στην εποχή μας». Ο δίσκος περιλαμβάνει 10 πρωτότυπες συνθέσεις της Χριστίνας Ψύχα και μια διασκευή ενός γνωστού ελληνικού παραδοσιακού τραγουδιού. Ο ίδιος, εκτός από τις ενορχηστρώσεις, ανέλαβε και την παραγωγή, σε συνεργασία με τη Χριστίνα Ψύχα. «Έχοντας εμβαθύνει ιδιαίτερα στην τζαζ και στη λάτιν παράδοση, ο ήχος του δίσκου διακρίνεται από έντονα στοιχεία αμφότερων των παραδόσεων. Δώσαμε επίσης ἐμφαση στις δομές των τραγουδιών, οι οποίες διαφέρουν από τις κλασικές δομές των τραγουδιών που ακούμε συνήθως στην ελληνική μουσική. Παράλληλα, όσον αφορά την κατεύθυνση της ενορχήστρωσης, προσπάθησα να δημιουργήσω ένα κινηματογραφικό περιβάλλον, έχοντας ως στόχο τη δημιουργία εικόνων, καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται».

Δημιουργικός και ανήσυχος καλλιτεχνικά, ο 29χρονος μουσικός βίωσε με αξιοσημείωτη ηρεμία και προσαρμοστικότητα την ανατροπή των τελευταίων μηνών σε σχέση με τα καλλιτεχνικά του σχέδια. «Το τελευταίο διάστημα χρειάστηκε να αναβληθούν ορισμένες συναυλίες στο εξωτερικό λόγω της πανδημίας, οι οποίες θα διεξαχθούν όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Δεν έχω προσδοκίες, ούτε κάνω μεγαλεπήβολα σχέδια για το μέλλον. Προσπαθώ να παραμένω δημιουργικός και παραγωγικός, λειτουργώντας πάντα μέσα στο κοινωνικό περιβάλλον και στις συνθήκες που ορίζονται από αυτό».

Ο Νικόλας Αναδολής αναγνωρίζει ότι, όπως σε όλους τους χώρους, καλλιτεχνικούς και μη, έτσι και στη μουσική τα πράγματα δυσκόλεψαν ιδιαίτερα αυτό το διάστημα. «Οι αλλαγές που θα επέλθουν θα φανούν περισσότερο το προσεχές διάστημα και ευτυχές θα είναι να πυροδοτήσουν νέα δημιουργικά πρότζεκτ. Σίγουρα, στο κομμάτι τις εργασίας η πληγή είναι σημαντική και οι επιπτώσεις φαίνονται ήδη. Ελπίζουμε όλοι να επικρατήσουν τα θετικά στοιχεία αυτής της ιστορίας και να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες».

Εν μέσω πανδημίας οι μουσικοί ανά τον κόσμο πειραματίστηκαν με τις online συναυλίες. Θα έχει συνέχεια αυτή η τάση ή είναι μια προσωρινή προσαρμογή στις συνθήκες; «Εξαρτάται από την τροπή που θα πάρει η κατάσταση της πανδημίας», απαντάει. «Οι διαδικτυακές πλατφόρμες στη διάρκεια της καραντίνας ήταν μονόδρομος όσον αφορά τη διεξαγωγή εκδηλώσεων και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων. Δεν χωρά αμφιβολία ότι μια διαδικτυακή συναυλία δεν χαρίζει τις συναισθηματικές προεκτάσεις και τα ερεθίσματα που προσφέρει μια κανονική συναυλία, ωστόσο αποτελεί κι αυτή έναν τρόπο έκφρασης των καλλιτεχνών, καθώς και ένα μέσο επικοινωνίας και σύνδεσης με το κοινό. Οι συνθήκες είναι σίγουρα πρωτόγνωρες, αλλά πρέπει να προσαρμοστούμε, παίρνοντας όλες τις σημαντικές και απαραίτητες αποφάσεις».

Ποιος είναι

Ο πιανίστας και συνθέτης Νικόλας Αναδολής γεννήθηκε το 1991, στη Θεσσαλονίκη. Από την ηλικία των τεσσάρων ετών ήδη αυτοσχεδίαζε στο πιάνο. Στα πεντέμισι χρόνια του άρχισε μαθήματα κλασικού πιάνου. Το 2001, ξεκίνησε μαθήματα τζαζ, ενώ το 2002 ξεκίνησε να φοιτά στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Παρακολούθησε πολλά master classes από γνωστούς μουσικούς και το 2008 αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης.

Είναι κάτοχος του Bachelor of Music (2012) από το Berklee College of Music, έχοντας λάβει δύο πλήρεις Presidential Scholarships, ενώ το 2014 ολοκλήρωσε το Master of Music (jazz studies – performance) από το New England Conservatory της Βοστόνης.

Σε ηλικία 19 ετών, τού απονεμήθηκε το “Grand Prix de la Ville de Paris” στον διεθνή διαγωνισμό πιάνου Piano Jazz – Martial Solal. Επίσης κέρδισε το Α’ Βραβείο στον ελληνοκυπριακό διαγωνισμό πιάνου «Ο Φίλων» (2004), Γ’ Βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό “Konzerteum” στην Αθήνα (2005), καθώς και το Clare Fischer Composition Award που απονέμεται από το Berklee College of Music (2012).

Έχει συνθέσει κομμάτια για σόλο πιάνο, τζαζ πιάνο τρίο, ντουέτο με σαξόφωνο, brass και string ensemble, big band, σεπτέτο και χορωδία. Ως τζαζ πιανίστας εμφανίστηκε σόλο ή με τρίο σε πολλά φεστιβάλ σε διάφορες χώρες του πλανήτη (Ελλάδα, Μαρόκο, Γαλλία, Ολλανδία, Ιρλανδία, Γερμανία, Ρουμανία, Ελβετία, ΗΠΑ), αλλά και στο μυθικό jazz club Blue Note της Νέας Υόρκης.

Έχει συνεργαστεί με τους Σωτήρη Αναδολή, Δημήτρη Γουμπερίτση, Κώστα Θεοδώρου, Λάκη Τζήμκα, George Garzone, François Moutin, Louis Moutin, The Four Freshmen, Jerry Bergonzi, Dan Gabel, Magnus Öström, Christoph Huber, Young Hoo Kim, Jonas Burgwinkel, Simon Tailleu.