fbpx

Μία πολυεπίπεδη καλλιτέχνιδα με μέσα έκφρασης κυρίως το βίντεο και τις εγκαταστάσεις

Λίνα Θεοδώρου

Η τέχνη του απρόσμενου

Κείμενο: Εύη Καλλίνη
Λίνα Θεοδώρου

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στη Σχολή Γραφικών Τεχνών και Δημιουργικών Σπουδών στο ΤΕΙ Αθήνας (1989-1993), στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1994-1999), με καθηγητή τον Γιώργο Λάππα, και στη Σχολή Καλών Τεχνών, Γλυπτικής και Πολυμέσων της Χάγης στην Ολλανδία (1998). Από το 2012 ζει και εργάζεται κυρίως στο Βερολίνο αλλά και στο εργαστήριο της, στην Αθήνα.

Όπως η ίδια παραδέχεται, αν και ξεκίνησε από έναν καλλιτεχνικά εφαρμοσμένο χώρο, της γραφιστικής, όταν πέρασε στην Σχολή Καλών Τεχνών, ένιωσε ότι η τέχνη είναι το σπίτι της. Χαρακτηριστικά αναφέρει: «Ένιωσα σαν να είχα επιστρέψει εκεί που θα έπρεπε να είμαι πάντα. Το να είμαι καλλιτέχνης δεν είναι μόνο ένας τρόπος ζωής, είναι στη φύση μου. Ο τρόπος σκέψης μου και η προσωπική μου αντίληψη του κόσμου καθορίζονται από αυτό. Νομίζω το να είσαι καλλιτέχνης δεν είναι επιλογή είναι ιδιοσυγκρασία και ίσως μόνο έτσι μπορεί κανείς να υπερβαίνει κάθε μορφής εμπόδιο και να συνεχίζει το συναρπαστικό ταξίδι της καλλιτεχνικής εξερεύνησης».

Η Λίνα Θεοδώρου είναι μία πολυεπίπεδη καλλιτέχνιδα με μέσα έκφρασης κυρίως το βίντεο και τις εγκαταστάσεις. Πανταχού παρούσα βρίσκεται ωστόσο και η ζωγραφική, που την ακολουθεί πάντοτε και σταθερά, σε παράλληλη πορεία με οποιαδήποτε άλλη εννοιολογική η πειραματική της αναζήτηση. Από την αρχή της καλλιτεχνικής της πορείας την ενδιέφερε η ιδέα και το σχέδιο. Όπως εξηγεί, η ιδέα καθορίζει την αφήγηση, την περαιτέρω ανάπτυξη, τη δομή του εκάστοτε έργου, καθώς και τις πιθανές κατευθύνσεις για την υλοποίησή του. «Το σχέδιο με την ευρύτερη έννοια δίνει τη μορφή στην ιδέα και σταδιακά ήταν το μέσο που με βοήθησε να αναπτύξω την προσωπική μου “γλώσσα” σαν καλλιτέχνης».

Στον πυρήνα της εικαστικής της φιλοσοφίας βρίσκεται η σημειολογική έρευνα. Κυρίως πειραματίζεται με αντιφατικά στοιχεία, για παράδειγμα κάτι πολύ θελκτικό, όπως ένα παιχνίδι, μπορεί να συνυπάρχει μ’ ένα νοσηρό στοιχείο, όπως ένα όπλο, και έτσι στην αντίληψη του θεατή να δημιουργείται ένα ερώτημα για την υπάρχουσα καταναλωτική κουλτούρα. Στην πρόσφατη ζωγραφική της δουλειά χρησιμοποιεί στοιχεία από το χώρο των κόμικ, από τα computer games, ακόμη και εικόνες από το διαδίκτυο, τα οποία συνδυάζει με τα δικά της στυλιζαρισμένα βιομηχανικά σχέδια.

Σε άλλα της έργα, πάλι, πειραματίζεται δημιουργώντας μια κατάσταση μεταξύ μυθοπλασίας και πραγματικότητας, με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, προσπαθώντας να «παρασύρει» το θεατή σε μια αφηγηματική περιπέτεια.

Το στοιχείο του χιούμορ είναι κυρίαρχο στα περισσότερα έργα της με σκοπό να προσελκύσει το θεατή, ακόμη και αν το μήνυμα είναι κάτι που δεν θέλει να δει ή προσπαθεί να αποφύγει.

Το 1999 ήταν υποψήφια για το βραβείο του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και την ίδια χρονιά κέρδισε το βραβείο Σπυρόπουλου. Το 2002 συμμετείχε στην έκθεση της επιμελήτριας Κατερίνα Γρέγου «Fusion Cuisine» στο ΔΕΣΤΕ. Συμμετείχε στην 8η Μπιενάλε της Κωσταντινούπολης, σε επιμελεια Dan Cαmeron, με το έργο της «Wonderpark» (2003) και στην έκθεση «Monument to now» (παρουσίαση της συλλογής του Δάκη Ιωάννου), το 2004. Επίσης, έχει συνεργαστεί με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), σε επιμέλεια Άννας Καφέτση, με τα έργα της «Loan» (2006) και «Invisible Future Systems Part 3: Fleshpack.com Human Delivery» (2003).

Η σειρά που σχεδίασε με οικονομικά και κοινωνικά διαδραστικά επιτραπέζια παιχνίδια, σε μορφή εγκατάστασης, έχει εκτεθεί σε διάφορες διεθνείς εκθέσεις, όπως στο Bozar, Centre for Fine Arts, στις Βρυξέλες, στο  Bâtiment d’Art Contemporain «Le Commun», στη Γενεύη και στο Museumsquartier, στη Βιέννη. Τέλος, μεταξύ άλλων, έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες επιστημονικής φαντασίας της Αθήνας (ΑΛΕΦ) για ένα έργο που συμμετείχε στην έκθεση «Tomorrows» (2017) στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, και έχει συμμετάσχει στην έκθεση «crypto_manifold» στο Chronus Art Center, στην Σανγκάη (2020). Το 2021 κέρδισε την υποτροφία καλλιτεχνικής εργασίας Stiftung Kunstfonds στο Βερολίνο.

Η πιο πρόσφατη δουλειά της περιλάμβανε την ατομική έκθεση με τίτλο «Lost season», στην γκαλερί της Ζήνας Αθανασιάδου στη Θεσσαλονίκη (Δεκέμβριος 2021 – Ιανουάριος 2022), σε επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Μαρίνας Αθανασιάδου, με έργα ζωγραφικής, γλυπτά και σχέδια, καθώς και το 3D animation J.I. (Jellyfish Intelligence) που δημιούργησε σε συνεργασία με τον καλλιτέχνη John Butler και το οποίο προβλήθηκε στο Supernova Digital Animation Festival, στο Denver του Κολοράντο (ΗΠΑ). Το project με το οποίο θέλει να ασχοληθεί στο προσεχές μέλλον είναι ένα ταξιδιωτικό έργο, και πιο συγκεκριμένα ένα ερευνητικό καλλιτεχνικό σχέδιο για τα εργοστάσια παραγωγής αντικειμένων στην Κίνα.

πληροφορίες

https://www.linatheodorou.com/

επικοινωνία

lina.theodorou@gmail.com

Έργα

contact