Από τις πλέον δραστήριες κι ανήσυχες σκηνοθέτιδες της νέας γενιάς, η Ελένη Ευθυμίου, σε λιγότερο από μία δεκαετία, έχει διαγράψει αξιοπρόσεκτη πορεία στο ελληνικό θέατρο, υπογράφοντας παραστάσεις-σταθμούς των τελευταίων χρόνων, που ταξίδεψαν και εκτός συνόρων. Γεννημένη το 1986 στο Έξετερ της Αγγλίας και μεγαλωμένη στην Αθήνα, η Ελένη Ευθυμίου σπούδασε στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Πολυτάλαντη ήδη από το ξεκίνημά της, εκτός από Υποκριτική σπούδασε Κλασικό Τραγούδι στο Κλασικό Ωδείο Χολαργού, Βυζαντινή Μουσική στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, καθώς και Τζαζ Χορό. Υπέρμαχος του ερευνητικού και πειραματικού θεάτρου με κοινωνικό προσανατολισμό, η ταλαντούχα σκηνοθέτις, μουσικός, σοπράνο και ηθοποιός δηλώνει αποφασιστικά ότι «μέσα από το έργο μου, αλλά και μέσα από τη συμμετοχή μου σε συλλογικούς αγώνες, διεκδικώ μια καλύτερη κοινωνία».

Αναμενόμενα, λοιπόν, τα έργα της επικεντρώνονται στη σχέση του ανθρώπου με την κοινωνία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι παραστάσεις Με χτύπησε στις 2:45, ένα έργο που ανέβασε η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» στα 47α Δημήτρια (2012), βασισμένο σε μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν υποστεί ενδοοικογενειακή βία, αλλά και Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης του Τζακ Λόντον (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, 2017), που ταξίδεψε σε απομακρυσμένες περιοχές σε όλη την Ελλάδα. Η βαθιά σχέση της Ελένης Ευθυμίου με τη μουσική αναπόφευκτα διαποτίζει και τη δουλειά της στο θέατρο. Στη σκηνή επιχειρεί να δημιουργήσει ακουστικά περιβάλλοντα που συνομιλούν με το κείμενο, χρησιμοποιώντας γνωστά τραγούδια ή πρωτότυπα μουσικά θέματα που συνθέτει η ίδια, ενώ βασικό συστατικό στις αναζητήσεις της είναι η συνύπαρξη του χώρου, του σώματος και της ταυτότητας.

Η συλλογικότητα και το ομαδικό πνεύμα είναι από τους λόγους που την οδήγησαν στο θέατρο. «Αγαπώ το θέατρο γιατί εκτιμώ κι αποζητώ τη συνεύρεση, την επικοινωνία, τη συλλογικότητα, τη συνεργασία, την έρευνα αλλά και την ποίηση, τη φαντασία και τη δημιουργία νέων τόπων, μέσα από τους οποίους μπορούμε να οραματιστούμε καλύτερες και πιο ολοκληρωμένες κοινωνίες», τονίζει σχετικά.

Σταθμό στην πορεία της αποτέλεσε η συνεργασία της, από το 2013, με την κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών με ή χωρίς αναπηρία «Εν Δυνάμει», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Καρπός αυτής της συνεργασίας υπήρξε η θεατρική τριλογία Το Άλλο το κανονικό, η οποία προέκυψε από την ανάγκη των μελών της ομάδας να μοιραστούν δικές τους ιστορίες και να εξετάσουν προσωπικές και οικουμενικές πτυχές της ανθρώπινης ιδιαιτερότητας μέσα από το πρίσμα ενός καλλιτεχνικού γεγονότος. Το πρώτο μέρος, Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα, παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών (2015), ενώ η συνέχεια, με τίτλο Το «Άλλο» σπίτι, μια παραγωγή του Ιδρύματος Ωνάση, ανέβηκε στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, καθώς και στα 51α Δημήτρια (2016), ενώ το συγκλονιστικό φινάλε γράφτηκε με τα Ερωτευμένα άλογα. Η παράσταση πρωτοπαρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία τον Μάιο του 2018, στο θέατρο της Μονής Λαζαριστών του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, διαγράφοντας στη συνέχεια εξαιρετική πορεία στο Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Και οι τρεις παραγωγές ανέβηκαν σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου και καλλιτεχνική διεύθυνση Ελένης Δημοπούλου.

Η παράσταση Ο άνθρωπος ανεμιστήρας ή Πώς να ντύσετε έναν ελέφαντα ανέβηκε το 2018 στο Créarc – Rencontres du Jeune Théâtre Européen στην Γκρενόμπλ, ενώ την άνοιξη του 2019 επιλέχτηκε να ανοίξει το θεατρικό φεστιβάλ Our stage – Europäisches Bürgerbühnenfestival στη Δρέσδη, εκπροσωπώντας τη χώρα μας. Παράλληλα, η Ελένη Ευθυμίου βρέθηκε για μία ακόμη φορά εκτός συνόρων, χάρη στο Bathtub Memory Project, μία μουσικοθεατρική performance που παρουσιάστηκε στην Μπιενάλε Μονάχου το 2018, στην οποία, πέρα από σκηνοθέτις, συμμετείχε και ως σοπράνο.

Ο δρόμος της Ελένης Ευθυμίου την έφερε ξανά στη Θεσσαλονίκη το φθινόπωρο του 2019, όταν ανέβασε στο ΚΘΒΕ τη Μεγάλη πλατεία του Νίκου Μπακόλα, σε θεατρική διασκευή του Άκη Δήμου. Προσεγγίζοντας αυτό το εμβληματικό και πολυσύνθετο μυθιστόρημα που αποτυπώνει την κυκλικότητα της Ιστορίας και την ακύρωση των οραμάτων, η Ελένη Ευθυμίου διέκρινε την προσδοκία για το καινούργιο. «Παρότι η αφήγηση μοιάζει να ξεδιπλώνεται ως μία ιστορία ήττας, υπάρχει μία ελπίδα μέσα μου πως κατά βάθος το αληθινό νόημα δεν εντοπίζεται στην ήττα, όσο στην παραδοχή και στη συμφιλίωση με την ιδέα ότι οι άνθρωποι -διαρκώς ρημαγμένοι από την Ιστορία, της οποίας τα νήματα κινούμε εμείς οι ίδιοι, είτε με τις δράσεις είτε την αποχή μας- ανακαλύπτουμε ένα νέο όνειρο και ένα νέο όραμα, που θα μας ωθήσουν να προχωρήσουμε μπροστά», σημειώνει η σκηνοθέτιδα.

Τον περασμένο χειμώνα, η Ελένη Ευθυμίου βρέθηκε στο Θέατρο Rex – Σκηνή «Κατίνα Παξινού» του Εθνικού Θεάτρου, όπου σκηνοθέτησε την παράσταση ΚΑΙ ΤΩΡΑ: Ο ΚΟΣΜΟΣ! ή Αυτό που αποκαλείτε Έξω, εμένα δεν μου λέει τίποτα της Σιμπίλε Μπεργκ. Στο έργο της γερμανο-ελβετής δραματουργού, έναν πολυφωνικό μονόλογο για τους πολλούς και διαφορετικούς ρόλους που καλείται να επωμιστεί η γυναίκα στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, η Ελένη Ευθυμίου δεν περιορίστηκε στη σκηνοθεσία, αλλά ανέβηκε και στη σκηνή ως ηθοποιός. Η επόμενή δουλειά της, το οπερετικό παραμύθι Ερωτευμένο Σύννεφο του Ναζίμ Χικμέτ, σε πρωτότυπη μουσική σύνθεση της Σοφίας Καμαγιάννη και λιμπρέτο της Ελένης Ζαφειρίου, επρόκειτο να ανέβει στην Εναλλακτική Λυρική Σκηνή την άνοιξη του 2020, όμως οι πρόβες σταμάτησαν λόγω κορωνοϊού.

Τελευταίο πρότζεκτ της Ελένης Ευθυμίου, όπου ένωσε και πάλι δυνάμεις με την ομάδα «Εν Δυνάμει», το έργο Mέσα στο Χώρο του Μυαλού της, που παρουσιάστηκε διαδικτυακά τον Δεκέμβριο του 2020, στο Mind the Fact online festival 2020. Η Ελένη Ευθυμίου συνυπογράφει με τους «Εν Δυνάμει» την ιδέα και τη δημιουργία του πρωτότυπου αυτού έργου, στο οποίο ένα σύνολο ανθρώπων παρατηρεί κι αποτυπώνει μια σειρά από αθέατους ήρωες της καθημερινότητας, ξεδιπλώνοντας έναν τόπο συνειρμών και αναπάντητων ερωτημάτων.