Τα πρώτα ερεθίσματα σε σχέση με τη ζωγραφική ήρθαν στην εφηβική ηλικία, σε ένα εργαστήριο στην πατρίδα του, τη Φλώρινα. Εκείνη την εποχή απέσπασε το τρίτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό ζωγραφικής, διάκριση που του έδωσε το κίνητρο να συνεχίσει με πάθος σε αυτόν τον δρόμο. Στα δεκαεπτά του χρόνια ο Αντώνης Μπαλάκας είχε ήδη επιλέξει ότι θα ασχοληθεί με τα εικαστικά. Έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΑΠΘ, απ’ όπου αποφοίτησε το 2004 από το εργαστήριο ζωγραφικής του Μάκη Θεοφυλακτόπουλου.

Το 2006 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική του έκθεση στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Φλώρινας, το οποίο τότε στεγαζόταν σε ένα υπέροχο νεοκλασικό κτίριο στις όχθες του ποταμού. Παρότι πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης, μέσα στις δεκαπέντε μέρες που διήρκεσε η έκθεση έσπασε το ρεκόρ προσέλευσης κοινού στην ιστορία του μουσείου. «Σε μια πόλη όπως η Φλώρινα, που θεωρείται μια πόλη των τεχνών, ένας νέος που ξεκινάει τη σταδιοδρομία του βλέπει τον εαυτό του ως τον επόμενο κρίκο μιας αλυσίδας, ως συνεχιστή μιας μακράς παράδοσης. Ένιωσα από την αρχή να γίνομαι κι εγώ ένα κομμάτι στην ιστορία της Φλώρινας των καλλιτεχνών».

Οι πρώτες του δουλειές είχαν στο επίκεντρό τους το ανθρώπινο σώμα, ενώ οι βασικές του επιρροές προήλθαν από τη ζωγραφική του Γιώργου Μπουζιάνη, του Vincent van Gogh και του Francis Bacon. Επιπλέον, δηλώνει ιδιαίτερα τυχερός που συνάντησε σημαντικούς δασκάλους και μέντορες στην πορεία του, όπως ο Νίκος Ντούμας. «Μου έδωσε όλα τα απαραίτητα εφόδια για αυτό που κάνω», αναφέρει σχετικά. Έχει συνεργαστεί με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας στα εργαστήρια ζωγραφικής και χαρακτικής της Σχολής Καλών Τεχνών, στο οποίο πλέον συνεχίζει τις σπουδές του για το δεύτερο πτυχίο με κατεύθυνση τη Γλυπτική. Έχει στο ενεργητικό του επτά ατομικές εκθέσεις, καθώς και συμμετοχές σε πολλές ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, με κορυφαία στιγμή την Μπιενάλε της Φλωρεντίας, τον Οκτώβρη του 2023.

Τα έργα του πραγματεύονται τις εντάσεις μεταξύ του νου και του σώματος, του Εγώ και του Άλλου, του παρόντος και του παρελθόντος, ενώ η προσέγγισή του αντικατοπτρίζει τις αντιδράσεις του σε κοινωνικά ζητήματα, όπως ο πόλεμος η μετανάστευση και ο καταναλωτισμός, αντιπαραβάλλοντας εικόνες από την τηλεόραση, το διαδίκτυο και τα περιοδικά. Ο Αντώνης Μπαλάκας παραλληλίζει τη δημιουργική διαδικασία με το σκι, καθώς όταν ζωγραφίζει νιώθει την αδρεναλίνη του να ανεβαίνει με τον ίδιο τρόπο όπως όταν βρίσκεται στο βουνό, ενώ αφορμή μπορεί να αποτελέσει για τον ίδιο μια βόλτα στη φύση, μια ιδέα, ακόμη και μια ανεπαίσθητη μάτια σε έναν πίνακα ζωγραφικής.

Εμπνέεται κυρίως από τους ανθρώπους γύρω του και γίνεται πιο δημιουργικός όταν είναι στεναχωρημένος, καθώς κλείνεται στον εαυτό του και ζει στον κόσμο της φαντασίας του, δηλώνοντας παράλληλα ευγνώμων που του έχει δοθεί το χάρισμα και η ευλογία να ασχοληθεί με την τέχνη. «Η τέχνη δεν είναι δουλειά, είναι έρωτας που σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή. Η τέχνη αποτελεί ένα παγκόσμιο ιδίωμα που ξεπερνά τα εμπόδια της γλώσσας και της κουλτούρας. Μας επιτρέπει να εκφράσουμε συναισθήματα, ιδέες και εμπειρίες που ίσως είναι δύσκολο να μεταδοθούν με λόγια. Η δημιουργία και η απόλαυση της τέχνης διεγείρει τη φαντασία, την κριτική σκέψη και την ευρηματικότητα. Μας βοηθά να δούμε τον κόσμο από διαφορετικές οπτικές γωνίες και να αναπτύξουμε τις δεξιότητές μας».