Περισσότερα από δέκα χρόνια αργότερα, αναλαμβάνει κατά παραγγελία αποκλειστικά και μόνο τοιχογραφίες. «Δεν θέλω πλέον να αλλοιώνω το ύφος μου. Είναι αυτονόητο πως όταν σου ζητάει κάποιος ένα έργο, πολλές φορές καλείσαι να ξεφύγεις από τα μέτρα και την αισθητική σου. Σήμερα, αυτό που έχω περισσότερο ανάγκη είναι να εκφράζομαι πάνω απ’ όλα εγώ ο ίδιος». Αυτή η ανάγκη για έκφραση τον αποσυνδέει σταδιακά και από το αντικείμενο που σπούδασε και από το οποίο βιοπορίζεται, τη διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού, βυθίζοντάς τον ολοένα περισσότερο στην καρδιά της τέχνης. «Απολαμβάνω την ελευθερία της δημιουργίας σε σύγκριση με τους αυστηρούς κανόνες μια δουλειάς, η οποία μάλιστα μπορεί να αποδειχθεί ενίοτε πολύ σκληρή».

Το έργο του έχει επιρροές από τους Wassily Kandinsky, Jackson Pollock και Jean-Michel Basquiat, αλλά και σύγχρονους καλλιτέχνες όπως τους Futura 2000, Hush και John Perello. Δημιουργεί κυρίως με ακρυλικά, σπρέι και μαρκαδόρους σε καμβά και ξύλο, φέρνοντας στο προσκήνιο κοινωνικά ζητήματα, ανθρώπινες σχέσεις και συναισθήματα. «Πιο μικρός ήθελα να αλλάξω τον κόσμο. Πλέον προσπαθώ να βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα, καθώς θεωρώ ότι οι μεγάλες αλλαγές ξεκινούν από τον καθένα μας ξεχωριστά» τονίζει, ενώ πορεύεται στη ζωή με το μότο «mind thinks, heart knows» (το μυαλό σκέφτεται, η καρδιά γνωρίζει).

Τα πιο δυνατά χρώματα για τον Αλέξανδρο Κατηγούδη είναι το φούξια για την ένταση, την ενέργεια και το πάθος του, καθώς και το γαλάζιο για την ηρεμία του. «Το φούξια είναι ένα χρώμα που δεν περνάει απαρατήρητο, κουβαλάει δυναμισμό αλλά και μια παιχνιδιάρικη διάθεση. Συμβολίζει για μένα τη δημιουργική φωτιά, την τόλμη και την ανάγκη να ξεχωρίζεις και να εκφράζεσαι ελεύθερα. Το γαλάζιο, από την άλλη, καθρεφτίζει την ηρεμία, την ελευθερία και τη σύνδεση με το άπειρο. Είναι το χρώμα του ουρανού και της θάλασσας, δύο στοιχείων που με γαληνεύουν και μου δίνουν έμπνευση. Αντιπροσωπεύει τη διαύγεια της σκέψης, την εσωτερική γαλήνη και την απεραντοσύνη των δυνατοτήτων. Το γαλάζιο για μένα είναι κάτι παραπάνω από ένα χρώμα – είναι ένας συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Αθήνα και το Μαϊάμι, μια γέφυρα που συνδέει το παρελθόν, το παρόν και το δημιουργικό μου μέλλον» καταλήγει σχετικά.

Το σύνολο της δουλειάς του επικεντρώνεται στη δημιουργία μιας συναισθηματικής σύνδεσης με τον θεατή. «Πρωταρχικός μου στόχος είναι να παρακινήσω το κοινό να σκεφτεί, να νιώσει και να ταυτιστεί». Αντίστοιχα, θεωρεί χαμένο χρόνο οτιδήποτε δεν προσφέρει εμπειρία, γνώση ή συναίσθημα. «Είναι αντιπαραγωγικό για τους καλλιτέχνες να μένουμε στάσιμοι χωρίς να μαθαίνουμε κάτι νέο ή να δοκιμάζουμε κάτι διαφορετικό. Όπώς όταν περνάμε χρόνο στην καθημερινότητά μας με ανθρώπους που δεν μας εμπνέουν, δεν μας στηρίζουν ή με τους οποίους δεν υπάρχει αληθινή σύνδεση». Ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες ωστόσο, επιδιώκει διαρκώς να αναζητά το νόημα σε ό,τι συμβαίνει γύρω του και να προχωρά μπροστά.

Ένα από βασικά του σχέδια για το μέλλον είναι να δημιουργήσει μια online κοινότητα όπου καλλιτέχνες που μοιράζονται την ίδια αισθητική και φιλοσοφία θα μπορούν να συνδεθούν, να ανταλλάξουν ιδέες, να βρουν αγοραστές για τα έργα τους και να συνεργαστούν. «Θέλω αυτός ο χώρος να λειτουργεί ως ένα ανοιχτό πεδίο έμπνευσης, όπου η τέχνη θα εξελίσσεται μέσα από συλλογικές εμπειρίες, συζητήσεις και δημιουργικά πρότζεκτ. Μέσα από αυτή την κοινότητα, επιδιώκω να χτίσω γέφυρες με άλλους δημιουργούς, να αναδείξουμε μαζί νέες προοπτικές στην τέχνη και να ενισχύσουμε την ανεξάρτητη καλλιτεχνική έκφραση».