O Xριστόφορος Δουλγέρης γεννήθηκε στις Σέρρες, όπου και έζησε μέχρι την ηλικία των 12 ετών. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η οικογένειά του μετακόμισε στη Δυτική Γερμανία, γεγονός που πυροδότησε μια έκρηξη από ιδέες και εμπειρίες στον παιδικό συναισθηματικό του κόσμο. Όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, εκεί ήταν που βίωσε τις μεγαλύτερες ζυμώσεις και δέχτηκε τις πιο ισχυρές καλλιτεχνικές επιρροές. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Φωτογραφία στο Camberwell College of Arts, στο Λονδίνο. Σήμερα ζει και εργάζεται ανάμεσα στην Αθήνα και στο Ντίσελντορφ, μιας πόλη που υπήρξε γι’ αυτόν «καλλιτεχνική όαση».

Το έργο του Χριστόφορου Δουλγέρη εστιάζει στον μαγικό ρεαλισμό, φωτογραφίζοντας λεπτομέρειες και εκφάνσεις αφηρημένης και αστικής αρχιτεκτονικής, αλλά και οικεία πορτραίτα, συνδεδεμένα με το καθημερινό του περιβάλλον. Οι έννοιες του τόπου και της ταυτότητας είναι στοιχεία που απασχολούν συχνά τη δουλειά του. Ο Δουλγέρης συμμετείχε στην καλλιτεχνική σκηνή της Γερμανίας για πρώτη φορά το 2017, μαζί με τον Γερμανό ζωγράφο Konrad Klapheck και τον Ολλανδό γλύπτη Willem Harbers, στην έκθεση «The secret life of the machines», η οποία πραγματοποιήθηκε στον εικαστικό χώρο Kunstraum Descartes του Ντίσελντορφ, σε επιμέλεια Gérard Goodrow.

Από νεαρό παιδί τον γοήτευε η ελευθερία της έκφρασης μέσα από τον φακό. Η φωτογραφία τού έδωσε από πολύ νωρίς την ευκαιρία να εκφραστεί καλλιτεχνικά, με μόνο εφόδιο μια φωτογραφική μηχανή και το διαθέσιμο φως. «Έτσι έκανα τα πρώτα πειράματα στο δωμάτιο μου, δίχως να αντιλαμβάνομαι ότι μπαίνω σε νέα μονοπάτια, τα οποία θα με ακολουθούν για πάντα», θυμάται με νοσταλγία και συμπληρώνει: «Η φωτογραφία με στήριξε σε δύσκολες στιγμές της εφηβείας μου. Είναι ένα μέσο έκφρασης που μετασχηματίζεται ασταμάτητα, δίνοντάς σου την ευκαιρία να δημιουργήσεις έναν οπτικό κόσμο. Είναι μια τέχνη που σε κερδίζει και δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα σε προσωπικό επίπεδο. Θα έλεγα πως η φωτογραφία είναι η ιδανική τέχνη για τη θεραπεία της ψυχής μας, η οποία βάλλεται όλο και περισσότερο αυτή την εποχή».

Ως φωτογράφος έχει μια φανερή αγάπη στην αρχιτεκτονική και κατ’ επέκταση στη βιομηχανική φωτογραφία, «η οποία, τα τελευταία χρόνια, έχει μεταλλαχθεί σε ένα είδος μιας φωτογραφίας που προσπαθεί να ενσωματώσει, σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό, στοιχεία της γλυπτικής και της εγκατάστασης». Μεταξύ άλλων, τον επηρέασαν η Σχολή Φωτογραφίας του Ντίσελντορφ και ο αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης. Οι ιδέες και η φιλοσοφία του δεύτερου για τη λειτουργία των χώρων και την παραδοσιακή, λαϊκή αρχιτεκτονική, λειτούργησαν ως θεμέλια για το υπόβαθρο των φιλοσοφικών ιδεών που κρύβονται πίσω τη φωτογραφική ματιά του Δουλγέρη.

Μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από πενήντα εκθέσεις σε μουσεία και γκαλερί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως τα Μουσείο Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα, Le Journal de la Triennale#3 στο Παρίσι, το Φεστιβάλ Φωτογραφίας Linshui στην Κίνα, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη, το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στο Ρέθυμνο, το Santorini Arts Factory στη Σαντορίνη, η Gallery IFA Donopoulos στη Θεσσαλονίκη και η Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων.

Ορόσημα στην καριέρα του αποτέλεσαν το project room «Descartes» στο Ντίσελντορφ, καθώς και η έκθεση «The secret life of the machines», που έλαβαν χώρα το 2017. Η γλυπτική ανάγνωση των φωτογραφιών του από τον διορατικό επιμελητή Gérard Goodrow έδωσε μια νέα ώθηση στη φωτογραφική τεκμηρίωση της σκέψης του, ανοίγοντας τον δρόμο για το νέο, πετυχημένο πρότζεκτ «T- FACTORY», στο οποίο ο Δουλγέρης φωτογράφισε το βιομηχανικό μουσείο τομάτας «Δ. Νομικός», στη Σαντορίνη.

Την εποχή αυτή παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή το φωτογραφικό αφιέρωμα «Εν τω γίγνεσθαι / In the making». Όπως ο ίδιος εξηγεί, πρόκειται για ένα πρότζεκτ που ξεκίνησε στις αρχές του 2017. «Είχα την τύχη να μου ανατεθεί αρχικά η φωτογραφική καταγραφή μέρους της κατασκευής του Μουσείου Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Αθήνα. Αν και ξεκίνησε ως μια απλή καταγραφή, σταδιακά μετουσιώθηκε σε ένα εκτενές φωτογραφικό αφιέρωμα, μέσα και από τη συν-επιμέλεια και παρότρυνση του κυρίου Κυριάκου Κουτσομάλλη, διευθυντή του Ιδρύματος».